Typering van meticilline-resistente Staphylococcus aureus-stammen voor epidemiologisch onderzoek met behulp van de polymerase-kettingreactie

To determine whether polymerase chain reaction (PCR) fingerprinting can be used to gain insight into the epidemiology of methicillin resistant Staphylococcus aureus (MRSA).

Design

Retrospective DNA analysis of MRSA strains.

Bacterial strains

MRSA strains were collected in two Dutch and one Belgian hospital (Reinier de Graaf Gasthuis, Delft; St. Antonius Ziekenhuis, Nieuwegein: St. Jan Ziekenhuis, Brugge).

Methodology

MRSA DNA was isolated by standard procedures. Differences in genomic organisation were detected with the aid of exponential enzymatic synthesis of intrinsically variable DNA domains. This socalled PCR fingerprinting, a relatively new technique, was performed in direct comparison with phage typing. The latter is the current golden standard for S. aureus typing.

Results

The results of both PCR fingerprinting and phage typing appeared to be useful for strain identification. All results were consistent with other epidemiological data.

Conclusion

Genotyping MRSA with PCR fingerprinting is complementary to phage typing. In some instances PCR fingerprinting is even to be preferred to the other technique. PCR fingerprinting is well suited for the analysis of MRSA spreading.

Samenvatting

Doel

Vaststellen of met behulp van polymerase-kettingreactie (PCR)-‘fingerprinting’ inzicht in de verspreiding van tegen meticilline resistente Staphylococcus aureus (MRSA) gekregen kan worden.

Opzet

Retrospectieve DNA-analyse van MRSA-stammen.

Plaats

MRSA-stammen afkomstig van het Reinier de Graaf Gasthuis (Delft), het St. Antonius Ziekenhuis (Nieuwegein) en het St. Jan Ziekenhuis (Brugge).

Methode

Na in vitro-kweek van de 18 MRSA-stammen werd DNA geïsoleerd. Verschillen in genoomstructuur werden gedetecteerd met behulp van exponentiële, enzymatische synthese van intrinsiek hoogvariabele DNA-domeinen. Omdat PCR-fingerprinting een relatief nieuwe techniek is, werd voor een aantal MRSA-stammen ook een faagtypering uitgevoerd, de gouden standaard voor S. aureus-typering.

Resultaten

De uitslagen van zowel de PCR-fingerprinting als de faagtypering konden gebruikt worden voor identificatie. De daaruit gepostuleerde data met betrekking tot MRSA-verspreiding waren in overeenstemming met epidemiologische gegevens.

Conclusie

Genetische typering van MRSA met PCR-fingerprinting is een (soms) aanvullende techniek bij faagtypering en kan gebruikt worden voor analyse van de epidemiologische verspreiding van MRSA.