Begin 1993 volgde ik als postdoctoraal student een stage op de afdelingen Orthopedie en Traumatologie in het Groote Schuur Ziekenhuis te Kaapstad, waarbij het beeld van Zuid-Afrika, een land met een ‘eerste-wereld’-gezondheidszorg in gevecht met ‘derde-wereld’-gezondheidsproblemen, voor mij meer kleur heeft gekregen. De gezondheidszorg in Zuid-Afrika staat als gevolg van maatschappelijke ontwikkelingen onder grote druk. De immense stroom ongevallen, vooral veroorzaakt door het verkeer en geweldsmisdrijven, is onvoorstelbaar. Deze grote stroom vormt een zware last voor de samenleving en de gezondheidszorg van het land. Men spreekt er dan ook van ‘trauma, the malignant epidemic’.
In dit artikel geef ik een beschrijving van de moeilijkheden bij de traumazorg in Zuid-Afrika, met speciale aandacht voor de situatie rond Kaapstad.
Een ontwikkelingsland
Om te beginnen is het goed zich te realiseren dat Zuid-Afrika een ontwikkelingsland is.1 Vooruitgang geeft in dit soort landen een betere gezondheidszorg; ondervoeding wordt teruggedrongen en ziekten als gevolg…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties