Thuisinfusie van inotropica bij ernstig hartfalen; een belangrijke rol voor de 'nurse practitioner'

Opinie
C. Ypenburg
H.F. Verwey
E.E. van der Wall
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2007;151:2426-8
Abstract

Zie ook het artikel op bl. 2460.

Hartfalen is de enige cardiaal gerelateerde aandoening waarvan de incidentie nog steeds toeneemt. Dit is ook een gevolg van de betere behandeling van cardiovasculaire ziekten als acuut myocardinfarct en hypertensie. Deze groeiende en met name ouder wordende populatie omvat momenteel in Nederland zo’n 200.000 patiënten.1 De prognose van hartfalen blijft slecht, ondanks de sterke verbetering van zowel de medicamenteuze als de niet-medicamenteuze behandeling, onder andere met cardiale resynchronisatietherapie, defibrillatortherapie en ventriculaire remodelerende chirurgie.2-4 Patiënten met een eindstadium van hartfalen hebben vaak intraveneuze inotropica nodig om de hemodynamiek te stabiliseren en de klinische symptomen te verbeteren. Een aantal van deze patiënten wordt kandidaat voor harttransplantatie en behoeft continue toediening van inotropica, totdat een orgaan beschikbaar komt of totdat mechanische zorg nodig is. Men schat dat het hier gaat om 0,1 van alle patiënten met hartfalen. Doorgaans worden patiënten die inotropieafhankelijk zijn…

Auteursinformatie

Leids Universitair Medisch Centrum, afd. Cardiologie C5-P, Postbus 9600, 2300 RC Leiden.

Mw.C.Ypenburg, arts in opleiding tot cardioloog; mw.dr.H.F.Verwey en hr.prof.dr.E.E.van der Wall, cardiologen.

Contact hr.prof.dr.E.E.van der Wall (e.e.van_der_wall@lumc.nl)

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties