Telomeren en biologische veroudering bij hart- en vaatziekten

Klinische praktijk
J. Huzen
D.J. van Veldhuisen
W.H. van Gilst
P. van der Harst
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2008;152:1265-70
Abstract

Samenvatting

- De grote variatie in leeftijd en het al dan niet manifest worden van hart- en vaatziekten kan niet geheel verklaard worden door conventionele risicofactoren, maar mogelijk wel door variatie in biologische leeftijd.

- Telomeerlengte is mogelijk een betrouwbare marker voor biologische leeftijd, waarbij kortere telomeren op een hogere leeftijd wijzen. De initiële telomeerlengte van een mens wordt grotendeels genetisch bepaald. Daarnaast is het een afspiegeling van de celdelingsgeschiedenis en de blootstelling aan schadelijke omgevingsfactoren.

- Leukocyten van patiënten met atherosclerose en hartfalen hebben opvallend korte telomeren in vergelijking met die van gezonde leeftijdsgenoten. Daarnaast hangen ook verschillende klassieke cardiovasculaire risicofactoren samen met telomeerlengte.

- Wanneer telomeren inderdaad een causale relatie met hart- en vaatziekten blijken te hebben, dan vormen ze een potentieel nieuw aangrijpingspunt voor toekomstige preventieve en therapeutische strategieën.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2008;152:1265-70

Auteursinformatie

Universitair Medisch Centrum Groningen, afd. Cardiologie, Postbus 30.001, 9700 RB Groningen.

Hr.J.Huzen, arts-onderzoeker; hr.prof.dr.D.J.van Veldhuisen, cardioloog; hr.prof.dr.W.H.van Gilst, klinisch farmacoloog; hr.dr.P.van der Harst, onderzoeker.

Contact hr.dr.P.van der Harst (p.van.der.harst@thorax.umcg.nl)

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties