Suïcidaliteit

Klinische praktijk
J. Neeleman
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2001;145:515-20
Abstract

Samenvatting

- Ondanks toenemend inzicht in de determinanten van suïcidaliteit blijven suïcidale patiënten moeilijk te behandelen; inspanningen van de gezondheidszorg beïnvloeden de sterfte door zelfdoding nauwelijks.

- Recente verschuivingen in de epidemiologie van suïcidaal gedrag zijn de stijging onder jongeren en het toenemende gebruik van gewelddadige methoden. Deze veranderingen kunnen in verband worden gebracht met nieuwe etiologische inzichten.

- Het suïcidale proces is vaak reeds herkenbaar op jonge leeftijd aan afwijkingen van gedrag en emoties.

- Het suïcidale proces concentreert zich volgens epidemiologische inzichten in toenemende mate in kwetsbare bevolkingsgroepen; daar heeft het een snel, relatief slecht beloop dat in latere stadia, zoals bij psychiatrische patiënten, steeds minder reageert op externe invloeden, inclusief bemoeienissen van de gezondheidszorg.

- Hierom zouden preventieve maatregelen zich niet alleen moeten richten op de latere fasen van het suïcidale proces, zoals bij psychiatrische patiënten, maar vooral op de vroegste voorlopers van suïcidaliteit, op jonge leeftijd.

- Omdat suïcidaliteit onderdeel lijkt te zijn van een algemeen verhoogde kwetsbaarheid voor ongezondheid en premature sterfte zou met deze aanpak, op langere termijn, gezondheidswinst geboekt worden op meer terreinen dan op dat van suïcidaliteit alleen.

Auteursinformatie

Academisch Ziekenhuis/Rijksuniversiteit, disciplinegroep Psychiatrie, Postbus 30.001, 9700 RB Groningen.

Contact Dr.J.Neeleman, psychiater-epidemioloog (j.neeleman@med.rug.nl)

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties