Strategieën ter bevordering van het niet-roken

Klinische praktijk
B. Baan
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1986;130:1132-9

Inleiding

Roken is nog steeds een grotendeels geaccepteerde gewoonte in Nederland. Acties tegen het roken krijgen van oudsher een stempel opgedrukt van moralisering en onthouding, en legio zijn de commentaren waarin de verzuchting doorklinkt dat een dagelijks verzetje de mensen wordt afgenomen. De medische argumenten tegen het roken zijn echter allerminst moraliserend en evenmin hebben de acties ertegen enige levensbeschouwelijke of moraliserende intentie. De gezondheidsrisico's van het roken zijn dermate ernstig dat een bagatellisering ervan onaanvaardbaar moet worden geacht. Onlangs gaven Van Arkel en Sturmans in dit tijdschrift een overzicht van de toxicologische en medisch-somatische aspecten van het roken.1

Al rond de eeuwwisseling is door medici (aarzelend) gewezen op een mogelijk verband tussen longkanker en de (toenemende) prevalentie van het roken. Het heeft echter tot 1950 geduurd eer de eerste verslagen van onderzoek naar dit verband in de medische literatuur verschenen.2 In 1962 publiceerde het Britse Royal College…

Auteursinformatie

Stichting Volksgezondheid en Roken, Frederik Hendriklaan 34A, 2582 BC 's-Gravenhage.

B.Baan, wetenschappelijk medewerker.

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties