Stijgende frequentie van weke-delensarcomen in Nederland

Onderzoek
B. Schuurman
S. Meyer
M.A. Cuesta
J.J.P. Nauta
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1992;136:1556-60
Abstract

Samenvatting

Recente literatuurgegevens tonen een stijging van incidentie van en sterfte door weke-delensarcomen. Onderzoek naar de sterfte door weke-delensarcomen in Nederland leverde na standaardisatie voor de leeftijdsverdeling van de bevolking een meer dan 5-voudige toename van de sterfte in de periode van 1950-1988 op. De sterftecijfers waren gemiddeld hoger bij mannen dan bij vrouwen (factor 1,17). De incidentie van ziekenhuisopnamen steeg over de jaren 1980- 1988 met een factor 1,36. De incidentie per 100.000 persoonjaren bedroeg over de jaren 1988-1990 gemiddeld 4,74. De verdeling van de verschillende histologische typen van weke-delensarcoom in die periode was: leiomyosarcoom (20,1), maligne fibreus histiocytoom (16,2), Kaposi-sarcoom (13,9) en liposarcoom (13,8). De hogere incidentie van het Kaposi-sarcoom in vergelijking met voorheen wordt in verband gebracht met het stijgend aantal AIDS-patiënten.

De weke-delensarcomen maken verhoudingsgewijs een groter deel uit van alle maligne aandoeningen; het relatieve percentage opnamen voor weke-delensarcomen steeg namelijk van 0,67 in 1970 naar 0,96 in 1988. Naast het vaststellen van een toename van de sterfte en de ziekenhuisopnamen is verder onderzoek naar mogelijke oorzaken geïndiceerd.

Auteursinformatie

Academisch Ziekenhuis van de Vrije Universiteit, Postbus 7057, 1007 MB Amsterdam.

Afd. Heelkunde: dr.S.Meyer en dr.M.A.Cuesta, chirurgen; B.Schuurman, co-assistent.

Afd. Theorie der Geneeskunde, Epidemiologie en Biostatistiek: drs.J.J.P.Nauta, biostatisticus.

Contact dr.S.Meyer

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties