Sterftecijfers: de wereld op zijn kop

Hospital standardized mortality ratios (HSMR) are meant to compare mortality risks between hospitals. There is, however, much discussion about the value of the HSMR because incomplete adjustment for case mix is almost inevitable and because the data required to estimate HSMR are often unreliable. There is also a further problem with HSMR, which hampers its interpretation: the starting point for the HSMR is a comparison between the mortality outcomes of more than 50 common diagnoses, not between one or two well-defined treatments for one disease. The number of factors that can influence mortality risk in a hospital for these 50 diagnoses is enormous. There are many potential explanations for an increased (or decreased) HSMR, meaning that even if an increased HSMR really does point towards an increased mortality risk, this provides no real indication of the underlying cause.

Conflict of interest: none declared. Financial support: none declared.

1 Maart 2014 was de deadline waarop alle ziekenhuizen in Nederland hun sterftecijfers openbaar moesten maken. Deze sterftecijfers worden uitgedrukt als 'hospital standardized mortality ratio' (HSMR) en geven aan hoeveel keer groter of kleiner het sterfterisico in een specifiek ziekenhuis is in vergelijking met het gemiddelde van de andere ziekenhuizen.1 Een HSMR van 1,2 bijvoorbeeld betekent dat de sterfte in het betreffende ziekenhuis 20% hoger is dan gemiddeld.

Voorstanders van het publiceren van deze vergelijkende sterftecijfers noemen transparantie als belangrijkste argument. Het gaat immers om gegevens uit het publieke domein, en de burger heeft recht op inzage in deze gegevens.2 Daarnaast zou het de patiënt kunnen helpen bij het bepalen van de keuze voor een ziekenhuis. Zorg met een lager sterftecijfer zou daarbij immers moeten staan voor betere zorg.

Maar er is ook veel kritiek op deze sterftecijfers. Om te beginnen meten ze slechts een beperkt aspect van…

Artikelinformatie

22 mei 2014

In print verschenen in

week 22 2014

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2014;158:A7783

Auteursinformatie

Leids Universitair Medisch Centrum, afd. Klinische Epidemiologie en afd. Endocrinologie, Leiden.

Contact Dr. O.M Dekkers, epidemioloog en internist-endocrinoloog (o.m.dekkers@lumc.nl)

Verantwoording

Prof.dr. Jan Vandenbroucke en prof.dr. Patrick Bossuyt leverden commentaar op een eerdere versie van het manuscript.
Belangenconflict en financiële ondersteuning: geen gemeld.
Aanvaard op 25 april 2014