Routinematig onderzoek van de retina bij patiënten met hypertensie niet zinvol

- Funduscopic examination according to the classification of Keith, Wagener and Barker has been used since 1939 to assess retinal damage in patients with hypertension. Improved treatment possibilities and the screening of patients with hypertension seem to have led to a decrease in the incidence and severity of the retinal abnormalities found. The following findings have been published during the past ten years.

- The assessment of retinopathy is subject to a large interobserver-variability, especially with respect to venous-crossings and arteriolar narrowing of retinal vessels.

- The positive and negative predictive value of retinopathy for high blood pressure is low.

- The association of retinopathy with other predictive indicators for organ damage is inconsistent and its association with cardiovascular complications is weak.

- These findings indicate that the usefulness of funduscopic examination as an instrument for assessing organ damage in patients with hypertension is limited. Therefore it should not be used as a routine diagnostic tool unless a hypertensive crisis is indicated.

Samenvatting

- Sinds 1939 wordt de classificatie van Keith, Wagener en Barker gebruikt om afwijkingen van de retina bij patiënten met hypertensie vast te stellen. Met het verbeteren van de behandelingsmogelijkheden en de screening van patiënten met hypertensie lijken de incidentie en de ernst van de gevonden retina-afwijkingen te zijn afgenomen. De literatuur van de laatste 10 jaar geeft de volgende bevindingen.

- Het vaststellen van retinopathie is onderhevig aan een grote interbeoordelaarsvariatie, met name bij kruisingsfenomenen en vernauwing van retinale arteriolen.

- De positief en negatief voorspellende waarde van retinopathie voor hoge bloeddruk is laag.

- Het verband van retinopathie met andere voorspellende variabelen van orgaanschade is inconsistent en dat met cardiovasculaire complicaties zwak.

- Deze bevindingen maken dat funduscopie als instrument om orgaanschade bij patiënten met hypertensie vast te stellen van beperkte waarde is en niet gebruikt moet worden als routineonderzoek; patiënten met aanwijzingen voor een hypertensieve crisis vormen hierop een uitzondering.