Richtlijn 'Maagklachten'

- For the management of patients with dyspepsia a multidisciplinary working party has made recommendations, i.e. about indications for prompt endoscopy, the management of dyspeptic complaints of recent onset, the application of diagnostic tests and treatment of recurrent dyspepsia and the indications for long term use of acid suppressants.

- Endoscopy is indicated in every patient with alarm symptoms, i.e. blood loss, dysphagia, weight loss or anemia in combination with dyspepsia. Age alone is not a decisive factor in this.

- Given the good prognosis of recent onset dyspepsia, the application of diagnostic tests is generally not required. Treatment should be restricted to antacids or H₂ receptor antagonists.

- Only in case of persistent or recurring complaints, diagnostic tests or another treatment (Helicobacter pylori diagnostic tests, empirical treatment or endoscopy) should be considered.

- Testing for H. pylori is especially effective in patients at risk for peptic ulcer disease: those with recurrent complaints, and those with a history of peptic ulcer, without typical reflux symptoms or those with a history of peptic ulcer.

- Short term empirical treatment with a proton pump inhibitor is especially effective in patients with typical reflux symptoms.

- Endoscopy is the only way to rule out malignancy, and should be used to solve serious diagnostic uncertainty in patient or physician.

- The only indication for continuous proton pump inhibitor treatment is severe oesophagitis. All other patients with less severe reflux disease should preferably be treated on either on demand or intermittent basis.

- Long term proton pump inhibitor treatment is not indicated for patients with peptic ulcer disease or functional dyspepsia.

Ned Tijdschr Geneeskd 2005;149:1386-92

Samenvatting

- Voor het beleid bij patiënten met maagklachten heeft een multidisciplinair samengestelde werkgroep aanbevelingen opgesteld, namelijk voor kortdurende maagklachten, voor diagnostiek en behandeling van chronisch recidiverende maagklachten en voor chronisch gebruik van maagmedicatie.

- Bij iedere patiënt met alarmsymptomen, dat wil zeggen bloedverlies, dysfagie, gewichtsverlies en anemie bij maagklachten, dient endoscopisch onderzoek plaats te vinden. Een hogere leeftijd is op zichzelf geen reden tot endoscopisch onderzoek.

- Gezien de gunstige prognose is nadere diagnostiek bij kort bestaande klachten (korter dan 2 maanden) meestal niet noodzakelijk en dient behandeling beperkt te blijven tot antacida of H₂-receptorantagonisten.

- Alleen indien klachten langer persisteren of frequent recidiveren is er reden tot verder onderzoek, dan wel een andere behandeling (Helicobacter pylori-diagnostiek, proefbehandeling of endoscopisch onderzoek).

- Nadere diagnostiek op H. pylori blijkt vooral effectief bij patiënten met een hogere kans op een peptisch ulcus; dat zijn patiënten met persisterende, dan wel recidiverende maagklachten zonder refluxkenmerken, dan wel met een ulcus in de voorgeschiedenis.

- Een proefbehandeling met een protonpompremmer is vooral effectief bij patiënten die persisterende maagklachten met kenmerken van refluxziekte hebben.

- Endoscopisch onderzoek is vooral effectief om een maligniteit uit te sluiten of bij diagnostische onzekerheid van arts of patiënt.

- De enige indicatie voor chronisch continu gebruik van protonpompremmers is aangetoonde ernstige refluxoesofagitis. Bij minder ernstige vormen van refluxziekte dient te worden gestreefd naar gebruik naar behoefte, dan wel intermitterend gebruik.

- Bij ulcusziekte en functionele maagklachten is chronisch gebruik van een protonpompremmer niet geïndiceerd.

Ned Tijdschr Geneeskd 2005;149:1386-92