Richtlijn 'Delirium'

Klinische praktijk
R.C. van der Mast
F.J. Huyse
P.F.W.M. Rosier
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2005;149:1027-32
Abstract

Samenvatting

- De Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie heeft in samenwerking met de Nederlandse Vereniging voor Klinische Geriatrie en met methodologische ondersteuning van het Kwaliteitsinstituut voor de Gezondheidszorg CBO een richtlijn ontwikkeld voor optimale diagnostiek, behandeling en preventie van delirium.

- Delirium wordt veroorzaakt door één of meerdere somatische ziekten of het gebruik van (genees)middelen. Delirium komt veel voor bij somatisch zieke patiënten die zijn opgenomen in het algemene ziekenhuis, en gaat gepaard met meer morbiditeit en oversterfte.

- Belangrijke predisponerende factoren die kwetsbaar maken voor delirium zijn: leeftijd ≥ 70 jaar, cognitieve stoornissen, visus- en gehoorstoornissen, stoornissen in de activiteiten van het dagelijks leven en gebruik van alcohol en opiaten. Precipiterende factoren, die delirium kunnen uitlokken, zijn: infectie, koorts, dehydratie, serumelektrolytstoornissen, polyfarmacie en het gebruik van (genees)middelen met een psychoactieve, vooral anticholinerge werking.

- Detectie, diagnostiek en ernstmeting van delirium gebeurt op basis van klinisch beeld, (hetero)anamnese, observatie, psychiatrisch onderzoek (inclusief cognitieve functies) en diagnostiek van onderliggende somatische aandoeningen. Voor de dagelijkse praktijk is het gebruik van meetinstrumenten niet noodzakelijk en hebben laboratoriumonderzoek en technisch onderzoek waaronder beeldvormend onderzoek en elektro-encefalografie geen aanvullende waarde.

- Haloperidol is middel van eerste keus voor behandeling van delirium bij somatisch zieke patiënten, behalve voor delirium door gebruik van (genees)middelen, bij een hypokinetisch-rigide syndroom en bij Lewy-lichaampjesdementie. Als er ook sprake is van een alcoholonthoudingssyndroom wordt delirium, behalve met haloperidol, ook behandeld met benzodiazepinen en B-vitaminen.

- Het is aangetoond dat medische interventies en omgevingsinterventies de incidentie van delirium verminderen en de duur ervan bekorten.

Ned Tijdschr Geneeskd 2005;149:1027-32

Auteursinformatie

Leids Universitair Medisch Centrum, afd. Psychiatrie B1P, Postbus 9600, 2300 RC Leiden.

Mw.dr.R.C.van der Mast, psychiater.

Universitair Medisch Centrum Groningen, afd. Algemene Interne Geneeskunde, Groningen.

Hr.dr.F.J.Huyse, psychiater.

Kwaliteitsinstituut voor de Gezondheidszorg CBO, Utrecht.

Hr.dr.P.F.W.M.Rosier, arts.

Contact mw.dr.R.C.van der Mast (r.c.van-der-mast@lumc.nl)

Verantwoording

Namens de werkgroep die de richtlijn voorbereidde en waarvan de leden aan het einde van dit artikel worden genoemd.

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties