Presenilines en de ziekte van Alzheimer

Klinische praktijk
W. Scheper
W.A. van Gool
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1998;142:1247-52
Abstract

Samenvatting

Naast de sporadische vorm van de ziekte van Alzheimer, die het meest voorkomt, zijn er ook zeldzame familiaire varianten. In ongeveer de helft van deze gevallen is een mutatie in de presenilinegenen de oorzaak.

Mutaties in de presenilinegenen leiden via een dominant overervingspatroon tot de ziekte van Alzheimer, waarbij de beginleeftijd doorgaans laag is (< 60 jaar).

Beide presenilines (PS-1 en PS-2) zijn transmembraaneiwitten in de intracellulaire membranen van het endoplasmatisch reticulum en het Golgi-apparaat. Mogelijk spelen ze een rol bij het transport of de lokalisatie van eiwitten in de cel.

Er zijn directe verbanden aangetoond tussen preseniline en de vorming van β-amyloïd, een belangrijk bestanddeel van seniele plaques.

PS-1 blijkt een essentiële rol in de ontwikkeling te spelen: muizen zonder intact PS-1 zijn niet levensvatbaar. Daarnaast zijn er structurele en functionele overeenkomsten tussen presenilines en Notch-signaaltransductieroutes, die een rol spelen in de ontwikkeling.

Met de ontdekking van de presenilinemutanten is een nieuwe invalshoek gecreëerd voor het onderzoek naar de ziekte van Alzheimer. Dit zal waarschijnlijk een belangrijke bijdrage leveren aan de kennis over de pathogenese van de ziekte en op langere termijn ook aan de ontwikkeling van nieuwe therapeutische strategieën.

Auteursinformatie

Academisch Medisch Centrum, afd. Neurologie, Meibergdreef 9, 1105 AZ Amsterdam.

Mw.dr.W.Scheper, moleculair bioloog; dr.W.A.van Gool, neuroloog.

Contact mw.dr.W.Scheper

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties