Polyneuropathie: diagnostiek en beleid

Klinische praktijk
N.C. Notermans
P.A. van Doorn
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1997;141:2327-33
Abstract

Samenvatting

– Een polyneuropathie wordt gekenmerkt door een symmetrische verdeling van sensibele of motorische afwijkingen, die distaal duidelijker zijn dan proximaal en die aan de benen meestal duidelijker zijn dan aan de armen.

– Classificatie van polyneuropathieën kan gebeuren op grond van (a) verschijningsvorm: acuutsubacuutchronisch, sensibel motorischautonoom, axonale degeneratiesegmentale demyelinisatie, en (b) oorzaak: metabole stoornis, deficiëntie, infectie, auto(dis)immuniteit, hereditaire en toxischeiatrogene polyneuropathie, met als restgroep idiopathische polyneuropathie.

– Door spontane remyelinisatie en axonale regeneratie kunnen beschadigde zenuwen herstellen.

– De grootste winst bij de behandeling wordt geboekt bij de immuungemedieerde neuropathieën. Bij intoxicaties geeft onthouding en bij deficiënties suppletie vaak goede resultaten.

– Ook als therapie niet mogelijk is, is de diagnose van belang: de patiënt kan zijn ziekte leren accepteren en ook kan, in verband met eventuele handicaps, de prognose worden bepaald.

Auteursinformatie

Academisch Ziekenhuis, afd. Neurologie, Postbus 85.500, 3508 GA Utrecht.

Mw.dr.N.C.Notermans, neuroloog.

Academisch Ziekenhuis Rotterdam-Dijkzigt, afd. Neurologie, Rotterdam.

Dr.P.A.van Doorn, neuroloog.

Contact mw.dr.N.C.Notermans

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties