Passende behandeling bij benigne prostaathyperplasie; verfijning van de indicatiestelling door systematische analyse van klinische expertise

To assess systematically the opinion of urology experts regarding the appropriateness of indications for treatment of benign prostatic hyperplasia (BPH) and to evaluate the potential use of these expert opinions for the refinement of treatment guidelines

Design

Modified Delphi procedure.

Methods

A panel of 12 Dutch urologists judged the appropriateness of three common treatments (surgery, α-adrenergic antagonists, finasteride) for 1152 hypothetical cases of BPH. These cases consisted of all combinations of 9 diagnostic characteristics considered relevant to treatment choice. The study population was restricted to patients for whom current (evidence-based) guidelines do not provide clear indications on the most appropriate treatment. The panel members individually rated the appropriateness of the three active treatments using a 1 to 9 scale, each in comparison with ‘watchful waiting’. By combining the results on agreement and appropriateness, aggregate panel judgements were calcultated for each indication (appropriate, inappropriate, uncertain). The relationship between diagnostic characteristics and panel opinions was studied using logistic regression methods.

Results

For patients without previous treatment for BPH, surgery was considered appropriate in 44 of cases. For α-blocking drugs and finasteride, these values were 70 and 3 respectively. Logistic regression analysis revealed a strong and consistent relationship between the several diagnostic characteristics and the panel judgement ‘appropriate indication’.

Conclusion

Systematic analysis of clinical expertise can offer a meaningful contribution to the refinement of indications for BPH treatments.

Samenvatting

Doel

Systematische analyse van de meningen van deskundigen over de passendheid van indicaties voor de behandeling van benigne prostaathyperplasie (BPH); verkenning van de mogelijkheden de resultaten te gebruiken voor de verfijning of aanpassing van richtlijnen.

Opzet

Gemodificeerd Delphi-onderzoek.

Methoden

Een panel van 12 urologen beoordeelde de passendheid van 3 behandelingsvormen (chirurgie, α-adrenerge antagonisten, finasteride) voor in totaal 1152 papieren modelpatiënten. Het onderzoek werd beperkt tot gevallen waarvoor de vigerende richtlijnen geen eenduidige indicatiestelling bieden. De casuïstiek was gebaseerd op combinaties van 9 diagnostische kenmerken en hun gradaties. De panelleden scoorden eerst afzonderlijk de passendheid van de behandelingen op een 9-puntsschaal, telkens in vergelijking tot de optie ‘afwachten’. Op basis van de overeenstemming tussen de panelleden werden de individuele scores samengevoegd tot paneloordelen voor elke indicatie (‘passend’, ‘niet-passend’, ‘onzeker’). Door middel van regressiemethoden werd de samenhang tussen de verschillende diagnostische kenmerken en het oordeel ‘passende indicatie’ nader geanalyseerd.

Resultaten

Bij 44 van de modelpatiënten bij wie geen eerdere behandeling plaatsvond, beschouwde het panel chirurgie als passende behandeling. Voor α-blokkers en finasteride waren deze percentages respectievelijk 70 en 3. Er was een sterke en consistente samenhang tussen de verschillende diagnostische kenmerken en het paneloordeel ‘passende indicatie’.

Conclusie

Systematische analyse van klinische expertise biedt mogelijk een waardevolle bijdrage aan de verfijning van de indicatiestelling voor de behandeling van BPH.