Opvang van verwarde personen op de SEH

In the Netherlands, the number of incidents involving ‘confused persons’ has increased considerably. Healthcare systems for this particular group of complex patients are currently fragmented and, furthermore, there are a variety of prejudices about their problems and prognosis. Their confused behaviour can, however, be caused by a variety of somatic, psychiatric (including addiction-related) and social problems. General hospital emergency departments (A&Es) are well-equipped for broader biopsychosocial diagnostics, initial treatment and targeted referral for these acute patients. Given the extensive problems of this particular group, demonstrated in this article, we advocate the A&E as a primary location for diagnostics, acute treatment and referral for follow-up care and help.

Conflict of interest and financial support: none declared.

Dames en Heren,

Het aantal meldingen bij de politie van incidenten met verwarde personen is de laatste jaren fors toegenomen. Verwardheid kan het gevolg zijn van somatische, psychiatrische en sociale problemen, waarbij verslaving geregeld een rol speelt. Aan de hand van 3 casussen pleiten wij er in deze klinische les voor om de SEH als opvanglocatie in te richten voor de eerste diagnostiek, acute behandeling en indicatiestelling voor passende nazorg van verwarde personen.

Toets voor nascholing (verlopen)

Aan dit leerartikel was een toets gekoppeld waarmee je nascholingspunten kon verdienen.

Bekijk de toets

Patiënt A, een 32-jarige man, werd door de ambulance naar de SEH gebracht, nadat hij verward en met hoofdwonden op straat was aangetroffen. Op de SEH was zijn bewustzijn verlaagd (Glasgow-comaschaal: E2M5V2) en was hij motorisch onrustig. Zijn voorgeschiedenis was blanco.

Bij lichamelijk onderzoek werden geen afwijkingen gevonden, behoudens een barstwond op het voorhoofd. Laboratoriumonderzoek toonde een verhoogde creatininekinaseconcentratie (121 µmol/l; referentiewaarde: 60-110) en een ethanolspiegel van 2480 mg/l (toxische effecten treden op vanaf 1000 mg/l). Een urinetest onthulde cannabisgebruik. CT-onderzoek van de hersenen en de cervicale wervelkolom toonde geen afwijkingen.

Bij psychiatrisch onderzoek was er sprake van hevige psychomotorische en verbale onrust: patiënt maakte ongecontroleerde bewegingen, was hyperactief en riep voortdurend om hulp, omdat hij dacht dat hij door criminelen werd bedreigd. Bij navraag vertelde hij alcohol en cannabis te hebben gebruikt. Hij had nooit eerder psychiatrische hulp gehad. Patiënt was alleenstaand en gaf aan een beperkt sociaal netwerk…