Basaalcelcarcinomen geven pas laat klachten en zaaien nagenoeg niet uit. Toch verwijderen dermatologen ze vaak, ook bij kwetsbare patiënten met soms indrukwekkende comorbiditeit. Kan dat niet anders? Hoe beleeft de patiënt de behandeling eigenlijk? En hoe een afwachtend beleid?
Het duurt vaak lang voordat innovaties in de routinezorg zijn geïntegreerd. Andersom kan het ook lang duren voordat zorg waarbij patiënten geen of nauwelijks baat blijken te hebben, wordt losgelaten. In het kader van de Gezonde Zorg-campagne ging het NTvG sinds 2021 in gesprek met een panel van experts over potentiële verbetering van zorg door middel van de-implementatie, implementatie of substitutie van bestaande zorg. We deden dit steeds aan de hand van een praktijkcasus en met het raamwerk voor de-implementatie van Powers en collega’s in het achterhoofd (zie kader ‘Evidence, eminence and economics’). De huidige casus (D6630) gaat over het terugdringen van het aantal excisies van basaalcelcarcinoom bij ouderen met een beperkte levensverwachting.
Een 75-jarige vrouw met een gemetastaseerd mammacarcinoom wordt op verzoek van de huisarts opgenomen. De patiënte heeft pijn, slikken gaat niet meer en palliatieve zorg is thuis niet mogelijk. Bij opname is zij delirant en angstig en…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Zien huisartsen weinig patienten met BCC?
Wat een mooi artikel en mooie ontwikkeling. ‘Niet behandelen’ kan een heel waardevolle behandeling zijn, mits goed uitgelegd en goed begeleid. Ben benieuwd naar de resultaten van de onderzoeken hieromtrent. Ik kan de opmerking dat huisartsen weinig BCC’s zien niet ondersteunen. Zoals becijferd door het NIVEL in de NHG-standaard uit 2017, was 1 op de 10 contacten bij de huisarts een verdachte huidlaesie, waarvan een deel BCC’s.