Als een pandemie de zorg dreigt te overspoelen, moet de overheid maatregelen treffen. Hoe de samenleving daarop reageert en wat ervoor nodig is om cruciale sectoren draaiende te houden, is onzeker. Wat is dan verstandig beleid?
Samenvatting
Dit artikel is een reflectie op de covid-19-pandemie en het gevoerde beleid inzake medische en niet-medische maatregelen. Daarin beschrijven we hoe we eerder rekening kunnen houden met de effecten van pandemische infecties en de effecten van maatregelen op onderwijs en welzijn van jongeren. We illustreren dat toepassing van complexiteitswetenschap door gebruik van veerkrachtindicatoren en alternatieve rekenmodellen kunnen helpen bij pandemische paraatheid en ter voorbereiding op andere nationale crises. Ziekteverzuim in de zorg is daarbij een belangrijke veerkrachtindicator en verschilt aanzienlijk tussen regio’s, ziekenhuizen, verpleeghuizen en geestelijke gezondheidszorg. In plaats van predictieve epidemiologische modellen, die vaak onnauwkeurig zijn, is het beter besluitvormingsmodellen te gebruiken die uitgaan van diepe onzekerheid. Een belangrijk leerpunt is immers dat die hoge mate van onzekerheid in de effectiviteit van interventies inherent is aan een onbekende nieuwe bedreiging.
Reacties