Zie ook het artikel op bl. 823.
In 1912 werd door Spiller en Martin de chordotomie geïntroduceerd voor de behandeling van ernstige persisterende pijn.1 Dit is een ingreep waarbij de pijngeleidende banen in het ruggemerg worden doorgesneden. Bij patiënten met kanker had deze ingreep een bevredigend pijnstillend resultaat, doch andere patiënten leken er in het geheel niet op te reageren. Livingston wees erop dat deze laatste groep een laesie van het zenuwstelsel had als gemeenschappelijke oorzaak voor de pijn.2 Na het uitvoeren van 234 percutane chordotomieën concludeerde Tasker dat er 2 soorten organische pijn bestaan: somatische (nociceptieve) pijn en dysesthetische pijn (desafferentatiepijn). De laatste soort pijn reageerde niet op de ingreep en hij veronderstelde hierbij secundaire veranderingen in het centraal zenuwstelsel, waardoor verdere desafferentatie geen resultaat had.3 Bij pijn ten gevolge van een beschadiging van een perifere zenuw wordt de term ‘neuropathische pijn’ gebruikt. Wanneer de laesie…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties