Morfologisch onderzoek van zenuwbiopten

Klinische praktijk
A.A.W.M. Gabreëls-Festen
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1988;132:1065-9

Patiënten met een perifere neuropathie stellen de arts vaak voor diagnostische problemen. Een groot aantal uiteenlopende en vaak moeilijk te achterhalen factoren van zowel hereditaire, toxische, metabole, infectieuze, fysische, neoplastische als immunologische aard kan een perifere neuropathie veroorzaken. Veel neuropathieën blijven dan ook onbegrepen, hoewel de laatste jaren is gebleken dat door intensief en gericht klinisch en laboratoriumonderzoek het percentage onbegrepen neuropathieën belangrijk kan worden verkleind.1-3

Morfologisch onderzoek van een zenuwbiopt is slechts bij een beperkt aantal patiënten geïndiceerd, maar kan een waardevolle bijdrage leveren aan de diagnostiek van neuropathieën van perifere zenuwen. Toch blijkt het rendement van een zenuwbiopsie in veel gevallen gering, enerzijds wegens onjuiste indicatie voor de biopsie, anderzijds omdat de diagnostische mogelijkheden van het materiaal onvoldoende benut worden door incompleet onderzoek.

Structuur en intercellulaire relaties van het perifere zenuwstelsel

Voor de interpretatie van morfologische afwijkingen in het zenuwbiopt is kennis van structuur, functies en onderlinge…

Auteursinformatie

Universiteit van Nijmegen, Sint Radboudziekenhuis, Instituut voor Neurologie, Postbus 9101, 6500 HB Nijmegen,

Mw.A.A.W.M.Gabreëls-Festen.

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties