Misselijkheid is een veelvoorkomende klacht in de eerste en tweede lijn die bij sommige patiënten een uiting is van een ernstige aandoening. In dit artikel bespreken we aan de hand van verschillende vragen uit de dagelijkse praktijk de mogelijke oorzaken, de rol van anamnese, lichamelijk onderzoek en aanvullende diagnostiek en de behandeling van misselijkheid.
Misselijkheid wordt gedefinieerd als het onplezierige, niet-pijnlijke, subjectieve gevoel in de maagstreek, of de neiging te moeten braken.1,2 Misselijkheid moet onderscheiden worden van maagklachten (brandend, opgeblazen, vol of pijnlijk gevoel in de maagstreek) en regurgitatie (opgeven van onverteerd voedsel zonder voorafgaande misselijkheid).3 Wanneer de klachten langer dan 4 weken bestaan, spreken we van chronische misselijkheid.
De prevalentie van misselijkheid in de Nederlandse huisartsenpraktijk is 7,6 per 1000 patiënten. Vrouwen komen vaker met misselijkheid bij de huisarts dan mannen: 11,1 versus 4,1 per 1000 patiënten.4
Misselijkheid kan worden opgewekt door visuele, ...
Registreer: 3 gratis artikelen
Al een NTvG-account? Log in