Meijman (35 jaar) bedacht zich geen moment toen hij eind maart van dit jaar televisiebeelden zag van uit Irak naar Turkije gevluchte Koerden. Hij zocht contact met Artsen zonder Grenzen, de organisatie waarmee hij al eerder ervaring had kunnen opdoen in Oeganda (19871988) en in Jordanië (augustus 1990). ‘Gaat er iets gebeuren, kunnen wij een team zenden?’ Het was op dat moment, zoals zo vaak, voor de organisatie ook nog een open vraag. Genoeg aanmeldingen, maar nog geen toestemming voor het toelaten van medische hulpverleners van de regering in Ankara.
In minder dan één week was in dit geval de regeling rond. De omstandigheden waaronder gewerkt moest worden waren uiterst zwaar. Normaal gesproken kan men in een paar dagen een heel tentenkamp met ziekenhuis, polikliniek en apotheek opzetten, maar in dit bergachtige gebied kon Artsen zonder Grenzen in één dag slechts 1 tent plaatsen. Meijman: ‘Je moest op een hoogte…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties