Marlies Verhoeff

Wat wilde u vroeger worden?

‘Uitvinder, zodat ik gave apparaten kon maken die mijn leven makkelijker zouden maken.’

Welke levende arts bewondert u het meest en waarom?

‘Mijn promotor, prof. dr. Barbara van Munster. Vanwege haar betrouwbaarheid, steun en haar tomeloze inzet om een bijdrage te leveren aan het verbeteren van zorg voor patiënten met multimorbiditeit en kwetsbare ouderen.’

Wat was de grootste vergissing in uw carrière?

‘Tja, mijn carrière is nog maar kort en (gelukkig) nog zonder grootse vergissing. Wel veel teleurstellingen, maar eigenlijk volgde uit iedere teleurstelling een nieuwe kans. Zo ging mijn wetenschappelijke stage in Amerika niet door, waardoor ik uiteindelijk in Nederland via mijn stage een superleuk promotietraject vond.’

Wat was de beste stap in uw carrière?

‘Vooralsnog de combinatie van een promotietraject met kwaliteits- en beleidsprojecten bij het Kennisinstituut. Naast het doen van wetenschappelijk onderzoek zelf, is het namelijk super waardevol om te leren hoe onderzoek vertaald wordt naar evidencebased richtlijnen door hier actief aan mee te werken. Daarnaast ging er een wereld voor me open op beleidsvlak: de hoeveelheid aan zorgpartijen, het Nederlandse zorgstelsel en alle politiek die daarbij komt kijken. Ik begrijp ondertussen een stuk beter waarom het als individuele zorgprofessional zo lastig is om een blijvende verandering te bewerkstelligen in de zorg.’

Wat bracht u ertoe een artikel bij het NTvG in te dienen?

‘Mijn promotieteam en ik dachten dat de resultaten van onze enquête over de opvattingen van Nederlandse medisch specialisten en verpleegkundig specialisten over multimorbiditeit het meest interessant zouden zijn voor Nederlandse zorgprofessionals.’

Wat zou u doen als u een dag de baas was in Nederland?

‘Een feestdag organiseren, à la Koningsdag. Ik denk niet dat je in een dag iets kan veranderen, dus dan maak ik er liever iets leuks voor iedereen van.’

Waar bent of was u het gelukkigst?

‘Aan het strand in Zeeland.’

Wat is uw mooiste publicatie?

‘Het adviesrapport Multimorbiditeit en Regie in het Ziekenhuis, van de NIV en NVKG, waar ik als adviseur aan mee heb gewerkt.’

Met welk dilemma worstelt u momenteel?

‘Neem ik zoete aardappel friet of gewone friet?’

Heeft u een ‘guilty pleasure’?

‘Er zijn bepaalde muziekgenres waar ik graag naar luister, die door anderen zeker bestempeld zouden worden als “guilty pleasure”, zoals reggaeton en country.’

Waarover kunt u zich opwinden?

‘Dat er in de zorg zo weinig gepraat wordt over hoe er goed voor zorgverleners gezorgd kan worden, zodat zij hun werk goed en met plezier blijven doen.’

Wat is uw motto?

‘Behandel een ander zoals je zelf behandeld wil worden. Multi-interpretabel.’

Wat doet u om fit te blijven?

‘Fitness, hardlopen en wielrennen. Maar ik ben snel verveeld, dus probeer ook graag af en toe nieuwe dingen uit. Momenteel is dat boksen.’

Wat doet u met familie en vrienden die met kwaaltjes aankomen?

‘Luisteren, soms wat huis-tuin-en-keukenadvies (al dan niet met behulp van Thuisarts), en naar hun eigen huisarts verwijzen.’

Wat zou u willen veranderen in de zorg?

‘Een andere manier van ziekenhuiszorgorganisatie voor multimorbiditeit en complexe zorg. De huidige organisatie stimuleert de monodisciplinaire focus op enkelvoudige problemen, want dat is afgebakend en lekker efficiënt. Maar patiënten met multimorbiditeit krijgen tegenstrijdige adviezen, interacties en onnodige behandelingen als je de boel niet coördineert en afstemt. De huidige ziekenhuiszorgorganisatie faciliteert samenwerking om af te stemmen maar mondjesmaat, overleg met andere zorgverleners moet vooral ad hoc en tussendoor. Aangezien het aantal patiënten met multimorbiditeit door de vergrijzing alleen maar toeneemt, zullen we moeten nadenken hoe we afstemming en coördinatie bij multimorbiditeit een ingebed onderdeel van ziekenhuiszorg maken.’

Krijgen dokters genoeg betaald?

‘In de basis krijgen dokters volgens mij genoeg betaald, maar worden de contracturen onvoldoende nageleefd. Als je systematisch overuren draait, is er waarschijnlijk te veel werk voor de hoeveelheid beschikbare uren. De werkgever zou dan of moeten compenseren (in tijd of geld) of meer mensen moeten aannemen in mijn ogen.’

Wat zou u geweten willen hebben toen u jong was?

‘Dat niemand echt goed weet hoe het leven moet, dat iedereen maar wat doet.’

Wat trekt u meestal aan naar uw werk?

‘Voor corona droeg ik vaak wat nettere kantoorkleding, maar na twee jaar is het meer casual, met sneakers.’

Is de gedachte aan pensioen een droom of een nachtmerrie?

‘Ik kom net kijken, ik kan me echt nog niks voorstellen bij pensioen.’

Wat doet u met een miljoen?

‘Een huis kopen, als starter momenteel een crime waarbij een miljoen goed uit zou komen.’

Welke podcast zouden uw collega’s echt moeten beluisteren?

‘The Moth, een Amerikaanse podcast met korte opnames van storytelling contests.’

Welk filmfragment zou u zeker laten zien als u Zomergast was en waarom?

‘Een fragment uit de documentaire My Beautiful Broken Brain (gezien op Netflix), waar Lotje, die op 34-jarige leeftijd een herseninfarct kreeg, over straat loopt en beschrijft hoe zij de wereld ervaart. Dit fragment laat zo goed zien hoe weinig we eigenlijk weten over hoe we de wereld ervaren zoals we deze ervaren.’

Welk boek heeft u al minstens een keer herlezen?

‘Het Kerkhof der Vergeten Boeken, alle vier de boeken, van Carlos Ruíz Zafon.’