Onafhankelijk, multidisciplinair en betrouwbaar

Malrotatie met en zonder volvulus

Klinische praktijk
Charlotte M. Heidsma
Caroline C.C. Hulsker
David van der Zee
William L.M. Kramer
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2015;159:A8859
Abstract
Abstract
Sluiten
Malrotation with or without volvulus

Malrotation occurs when there is a failure in the intestinal rotation leading to abnormal fixation to the abdominal wall and a mesentery with a short root. Volvulus is a life-threatening complication of malrotation. It can lead to irreversible intestinal necrosis and requires immediate attention. Early recognition of malrotation and surgical correction could prevent the onset of volvulus. We describe 3 cases of children with a malrotation. Case A involves a 2-year-old boy who suffered from repeated episodes of vomiting. Case B, a 1-month-old female, was taken to the general practitioner after acute onset of crying and flexing of the legs. Case C, a 5-year-old-boy with no medical history, had started vomiting hourly. In presenting these 3 cases, we highlight the dangers of untreated malrotation and make recommendations on how to manage a patient suspected of having this congenital abnormality.

Conflict of interest and financial support: none declared.

Dames en Heren,

Spugen is bij jonge kinderen een bekend en bijna altijd onschuldig probleem. Gallig of groengekleurd spuug duidt echter op obstructie van de darmen, bijvoorbeeld door een malrotatie die kan leiden tot een levensbedreigende volvulus. Aan de hand van 3 casussen bespreken we het belang van vroegtijdige herkenning van een malrotatie voor het voorkomen van een volvulus en de darmnecrose die daarbij kan optreden.

Patiënt A, een 2-jarige jongen, kwam in 1 jaar meerdere malen in onze kliniek vanwege niet-gallig braken en dehydratie, waarbij tweemaal een ernstige metabole alkalose met hypochloremie moest worden gecorrigeerd. Patiënt had tijdens deze episodes geen koorts, buikpijn of diarree. Niemand in zijn omgeving had vergelijkbare klachten.

Bij ieder lichamelijk onderzoek was zijn buik soepel en niet drukpijnlijk. Differentiaaldiagnostisch dachten we eerst aan een gastro-enteritis, maar vanwege het recidiverende karakter overwogen we een obstructief probleem. Op buikoverzichtsfoto’s en bij echografie van het abdomen en…

Artikelinformatie
Aanvaard op
In print verschenen in
week 32 2015

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2015;159:A8859
Vakgebied
Chirurgie
Huisartsgeneeskunde
Kindergeneeskunde
Spoed
Auteursinformatie

Wilhelmina Kinderziekenhuis, afd. Kinderchirurgie, Utrecht.

Charlotte M. Heidsma, BSc, coassistent; drs. Caroline C.C. Hulsker, prof.dr. David van der Zee en dr. William L.M. Kramer, kinderchirurgen.

Contact Charlotte M. Heidsma, BSc (c.m.heidsma@students.uu.nl)

Belangenverstrengeling

Belangenconflict en financiële ondersteuning: geen gemeld.

Verantwoording

Dr. F.J.A. Beek en dr. R.A.J. Nievelstein, kinderradiologen, beoordeelden de maag-darmpassageröntgenfoto van patiënt A. Dr. R.A.J. Nievelstein beoordeelde daarnaast de verklarende tekening die bij deze röntgenfoto hoort.

Auteur Belangenverstrengeling
Charlotte M. Heidsma ICMJE-formulier
Caroline C.C. Hulsker ICMJE-formulier
David van der Zee ICMJE-formulier
William L.M. Kramer ICMJE-formulier
Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties

Mooi om te zien wat er hetzelfde gebleven is en wat veranderd sinds onze klinische les over hetzelfde onderwerp bijna 25 jr geleden ("Verdraaid", NTvG 1991; 135:1017‑20). Hetzelfde gebleven: bij hardnekkig of intermitterend spugen van een baby moet je aan malrotatie denken. Veranderd: toegenomen rol echo bij diagnostiek van volvulus. In die diagnostiek (en ook het contrastonderzoek dat besproken wordt) zijn kinderradiologen natuurlijk het meest bedreven, maar dat kan ook prima in een algemeen ziekenhuis worden uitgevoerd.

In 1991 was ik als aios betrokken bij de drie casus die we in onze klinische les bespraken, en die binnen 6 weken voorbij kwamen. Sindsdien heb ik in 25 jaar kindergeneeskunde in diverse ziekenhuizen nog maar één keer vaker de diagnose gesteld (en veel vaker vermoed). Het is dan ook een zeer zeldzame aandoening, maar wel eentje met mogelijk grote consequenties als je 'm mist. Daarom is het uitstekend dat de lessen uit 1991 opgefrist en geüpdated opnieuw onder de aandacht van het NTvG lezerspubliek worden gebracht.