Onafhankelijk, multidisciplinair en betrouwbaar

Loperamide bij acute infectieuze diarree

Klinische praktijk
Joeri A.J. Douma
Yvo M. Smulders
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2015;159:A9132
Abstract
Abstract
Sluiten
Loperamide for acute infectious diarrhoea
  • Many physicians are resistant to the idea of prescribing loperamide for acute infectious traveller’s diarrhoea and community-acquired diarrhoea because of the fear of possible adverse effects.
  • Large randomized trials with loperamide, either alone or as an adjunct to antibiotic treatment, have in fact revealed positive rather than negative effects.
  • International guidelines now often support the use of loperamide for the treatment of infectious diarrhoea without dysentery.
  • There seems to be no reason to systematically avoid loperamide in patients with dysentery, but caution is advised.
  • Loperamide can be used as monotherapy or as an adjunct to antibiotic treatment in immunocompetent adults with acute infectious traveller’s diarrhoea or community-acquired diarrhoea without severe comorbidities. This can reduce both the frequency of diarrhoea and the time until the diarrhoea stops without the risk of severe complications.

Conflict of interest and financial support: none declared.

Samenvatting

  • Er bestaat onder artsen veel weerstand tegen het voorschrijven van loperamide bij patiënten met acute infectieuze reizigersdiarree of ‘community-acquired’ diarree vanwege angst voor mogelijke nadelige effecten.
  • Grote gerandomiseerde onderzoeken met loperamide als toevoeging op antibioticabehandeling of als monotherapie laten geen negatieve, maar juist positieve effecten zien.
  • Internationale richtlijnen geven steeds meer ruimte voor behandeling met loperamide bij patiënten met infectieuze diarree, zonder dysenterie.
  • Bij patiënten met dysenterie lijkt er geen reden te zijn om loperamide stelselmatig te mijden, maar is wel voorzichtigheid geboden.
  • Bij immuuncompetente volwassenen met acute infectieuze reizigersdiarree of community-acquired diarree zonder ernstige comorbiditeit kan loperamide gebruikt worden als monotherapie of als toevoeging aan antibiotische behandeling. Hiermee kan zowel de frequentie van de diarree als de tijd tot verdwijnen van de diarree verminderd worden, zonder risico op ernstige complicaties.
Artikelinformatie
Aanvaard op
In print verschenen in
week 34 2015

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2015;159:A9132
Vakgebied
Geneesmiddelen
Huisartsgeneeskunde
Interne vakken
Maag-darm-leverziekten
Auteursinformatie

VU medisch centrum, afd. Interne Geneeskunde, Amsterdam.

Drs. J.A.J. Douma, aios interne geneeskunde; prof.dr. Y.M. Smulders, internist.

Contact drs. J.A.J. Douma (joeridouma@gmail.com)

Belangenverstrengeling

Belangenconflict en financiële ondersteuning: geen gemeld.

Auteur Belangenverstrengeling
Joeri A.J. Douma ICMJE-formulier
Yvo M. Smulders ICMJE-formulier
Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties

In het artikel Loperamide bij acute infectieuze diarree  (NTVG 2015;34:11446-50) vragen de auteurs aandacht voor de in hun ogen onterechte weerstand tegen het voorschrijven van loperamide bij patiënten met acute infectieuze reizigersdiarree of ‘community-acquired’ diarree vanwege angst voor mogelijke nadelige effecten.
In de NHG-standaard ‘Acute diarree’, waarvan de samenvatting recent in het NTVG werd gepubliceerd (2015;159:A8659), wordt loperamide in overweging gegeven bij patiënten met acute diarree. Loperamide wordt in de NHG-standaard ontraden bij patiënten < 8 jaar en niet slechts < 3 jaar, zoals de auteurs Douma en Smulders stellen.

Tevens stellen de auteurs dat er bij patiënten met bloederige diarree geen reden lijkt te zijn om loperamide stelselmatig te mijden, maar dat er wel meer voorzichtigheid geboden is. Gezien het feit dat deze patiëntengroepen in de meeste studies zijn geëxcludeerd en de auteurs zelf nader onderzoek adviseren, lijkt het ons niet verstandig om dit als een vrijbrief op te vatten om dit in de praktijk alvast voor te gaan schrijven aan patiënten met dysenterie.

Dr Margriet Bouma, huisarts, senior wetenschappelijk medewerker Nederlands Huisartsen Genootschap, Utrecht

Masja Loogman, huisarts, wetenschappelijk medewerker Nederlands Huisartsen Genootschap, Utrecht