Inleiding
De polymerase-kettingreactie (PCR) is een moleculair-biologische laboratoriumtechniek waarmee een specifiek stuk nucleïnezuur (DNA of RNA), aanwezig in klinisch materiaal, in vitro wordt geamplificeerd, zodat een groot aantal kopieën van dit stuk nucleïnezuur voor nadere analyse beschikbaar komt. De methode is in het begin van de jaren tachtig ontwikkeld door onderzoekers van het bedrijf Cetus Corporation en in 1985 voor het eerst gepubliceerd.1 In veel medische tijdschriften, ook in dit tijdschrift, is de techniek beschreven.2-4 De specificiteit van de techniek berust op de beschikbaarheid van stukjes synthetisch DNA (de zogenoemde ‘primers’) die complementair zijn aan de basenvolgorde van het stukje DNA waarnaar men op zoek is in het klinische materiaal. Voor detectie van RNA is het noodzakelijk dat dit RNA, voordat PCR mogelijk is, eerst wordt omgezet in complementair DNA (cDNA) door enzymen met ‘reverse’-transcriptase-activiteit (RT-PCR).
De introductie van de PCR heeft onder andere het onderzoek naar infecties…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties