Onafhankelijk, multidisciplinair en betrouwbaar

Levensbeëindigend handelen door huisartsen en verpleeghuisartsen zonder verzoek van de patiënt

Onderzoek
M.T. Muller
G. van der Wal
M.W. Ribbe
J.Th.M. van Eijk
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1994;138:395-8
Abstract
Abstract
Sluiten
Life-terminating acts by general practitioners and Dutch 'nursing home' physicians without explicit request by the patient.

To describe deliberate and active termination of life without the patient's request by general practitioners and Dutch ‘nursing home’ physicians.

Design

Descriptive, retrospective investigation.

Method

Data were collected through anonymous postal questionnaires sent to a random sample of 521 general practitioners in North Holland and 521 general practitioners in the rest of the Netherlands regarding 1986-1989 and to all 713 Dutch ‘nursing home’ physicians affiliated to the Dutch Association of Nursing Home Physicians regarding 1986-June 1990.

Results

65 General practitioners (10) and 28 nursing home physicians (5) had at any time deliberately terminated the life of a patient without explicit request by the patient, 94 and 70 times, respectively. In almost all cases the general practitioners indicated that the patients were suffering intensely; the nursing home physicians indicated this in 65 of the cases; with 66 and 57 of the patients contact was not possible; in 50 and in 65 of the cases, respectively, the family was involved in the decision to terminate the patient's life.

Conclusion

Termination of life without request by the patient occurs in the practices of Dutch general practitioners and Dutch ‘nursing home’ physicians, but is rare.

Samenvatting

Doel

Inventariseren van actief en opzettelijk levensbeëindigend handelen zonder verzoek van de patiënt door huisartsen en verpleeghuisartsen.

Opzet

Descriptief, retrospectief onderzoek.

Methode

Gegevens werden verzameld met behulp van toegestuurde anonieme schriftelijke enquêtes onder een aselecte steekproef van: 521 Noordhollandse huisartsen en 521 huisartsen uit de rest van Nederland over de periode 1986-1989, en alle 713 Nederlandse verpleeghuisartsen aangesloten bij de Nederlandse Vereniging van Verpleeghuisartsen over de periode 1986-juni 1990.

Resultaten

Van de huisartsen gaven 65 (10) en van de verpleeghuisartsen 28 (5) aan ≥ 1 maal opzettelijk en actief levensbeëindigend te hebben gehandeld, zonder verzoek van de patiënt daartoe: in totaal respectievelijk 94 en 70 keer. In vrijwel alle gevallen was er volgens de huisartsen sprake van ernstig lijden, volgens de verpleeghuisartsen in 66 van de gevallen. In 66 en 57 van de gevallen waren de patiënten niet aanspreekbaar. In respectievelijk de helft en 65 van de gevallen speelde de familie een belangrijke rol bij de beslissing levensbeëindigend te handelen.

Conclusie

Levensbeëindigend handelen zonder verzoek van de patiënt komt voor in zowel de Nederlandse huisartspraktijk als de verpleeghuispraktijk, maar is zeldzaam.

Artikelinformatie
Aanvaard op
In print verschenen in
week 8 1994

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 1994;138:395-8
Vakgebied
Huisartsgeneeskunde
Onderwijs en Methodologie
Ouderen
Auteursinformatie

Vrije Universiteit, vakgroep Huisarts- en Verpleeghuisgeneeskunde en Instituut voor Extramuraal Geneeskundig Onderzoek, Van der Boechorststraat 7, 1081 BT Amsterdam.

M.T.Muller, sociaal gerontoloog; prof.dr.M.W.Ribbe, verpleeghuisarts; prof.dr.J.Th.M.van Eijk, methodoloog.

Geneeskundige Inspectie van de Volksgezondheid voor Noord-Holland, Haarlem.

Dr.G.van der Wal, geneeskundig inspecteur.

Contact M.T.Muller

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties