Lage prevalentie van meticillineresistente Staphylococcus aureus (MRSA) bij opname in Nederlandse ziekenhuizen

To determine the prevalence of nasal carriage of methicillin-resistant Staphylococcus aureus (MRSA) at admission of patients without risk factors for MRSA carriage. (MSRA constitutes less than 1 of clinical S. aureus strains in the Netherlands; there is a national ‘search and destroy’ policy.)

Design

Surveillance study.

Method

Patients admitted to non-surgical departments in the period 1999-2000 were screened for MRSA nasal carriage in 4 Dutch hospitals. Nasal swabs were streaked on blood agar, submerged in a selective broth, and incubated for 2-3 days at 35°C. Colonies suspected for S. aureus were identified with standard microbiological techniques. Susceptibility testing was performed by an automated system and oxacillin disk diffusion. Strains suspected for methicillin resistance were confirmed by a DNA hybridization test and MecA PCR. MRSA strains were genotyped by pulsed-field gel electrophoresis (PFGE).

Results

Twenty-four per cent (2332/9859) of the patients were nasal carriers of S. aureus. Three (0.03) patients were MRSA carrier. These patients were not repatriated from foreign hospitals and not known to be MRSA carriers before admission. Genotyping revealed that the strains were not clonally related and were not related to MRSA outbreaks in the same hospital.

Conclusion

At routine admission to a Dutch hospital (excluding high-risk admissions such as from abroad) the MRSA prevalence was low (0.03), probably due to the Dutch search-and-destroy policy and restrictive antibiotic prescribing.

Samenvatting

Doel

De prevalentie meten van dragerschap van meticillineresistente Staphylococcus aureus (MRSA) bij ziekenhuisopname van patiënten zonder risico's hiervoor.

Opzet

Surveillanceonderzoek.

Methode

Patiënten die werden opgenomen in de periode 1999-2000 op niet-chirurgische afdelingen van 4 Nederlandse ziekenhuizen, werden gescreend op MRSA-neusdragerschap. Neuskweken werden ingezet op bloedagarplaten en selectieve bouillon en geïncubeerd gedurende 2-3 dagen bij 35°C. Kolonies met aanwijzingen voor S. aureus werden geïdentificeerd volgens standaard microbiologische technieken. Gevoeligheidsbepalingen werden verricht met een geautomatiseerd systeem en oxacilline-diskdiffusie. Stammen met aanwijzingen voor meticillineresistentie werden geconfirmeerd met een DNA-hybridisatietest en MecA-PCR. MRSA-stammen zijn gegenotypeerd met ‘pulsed field’-gel-elektroforese (PFGE).

Resultaten

Van de patiënten was 24 (2332/9859) S. aureus-neusdrager. Bij 3 (0,03) patiënten werd een MRSA geïsoleerd. Deze patiënten waren niet afkomstig uit een buitenlands ziekenhuis, noch hadden zij een ander bekend risico voor MRSA-dragerschap. Genotypering liet zien dat de 3 MRSA-isolaten niet aan elkaar verwant waren en ook niet aan MRSA-isolaten van eerdere uitbraken in hetzelfde ziekenhuis.

Conclusie

De MRSA-prevalentie onder patiënten zonder risicofactoren bij opname in deze 4 Nederlandse ziekenhuizen was laag (0,03), mogelijk door het nationale zoek-en-vernietig(‘search and destroy’)-beleid en het restrictieve antibioticagebruik.