Klinische relevantie van wervelfracturen

Opinie
W.F. Lems
P.P.M.M. Geusens
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2008;152:917-9
Abstract

Zie ook de artikelen op bl. 938 en 944.

Osteoporose is een aandoening die veel voorkomt bij ouderen. Men schat de jaarlijkse incidentie in Nederland van klinische fracturen waarbij osteoporose een rol speelt op meer dan 67.000.1 Ook vanwege de vergrijzing van de bevolking neemt die incidentie toe. Osteoporotische fracturen gaan gepaard met een aanzienlijke morbiditeit en ook met een toegenomen mortaliteit.2 3 Medicamenten zoals bisfosfonaten, maar ook nieuwkomers zoals strontiumranelaat en parathormoon, zouden de incidentie van wervelfracturen kunnen halveren.4 In de richtlijnen van het Kwaliteitsinstituut voor de Gezondheidszorg CBO en het NHG wordt dan ook aanbevolen patiënten met een groot risico op fracturen te screenen en te behandelen.5

Van 2004 dateren de eerste Nederlandse gegevens die werden verzameld in een polikliniek voor fracturen.6 In een dergelijke polikliniek wordt diagnostiek verricht en zo nodig behandeling gestart of aangepast bij mensen met een verhoogde kans…

Auteursinformatie

VU Medisch Centrum, afd. Reumatologie, 3A64, Postbus 7057, 1007 MB Amsterdam.

Academisch Ziekenhuis Maastricht, afd. Interne Geneeskunde, onderafd. Reumatologie, Maastricht.

Hr.prof.dr.P.P.M.M.Geusens, reumatoloog (tevens: Universiteit Hasselt, Biomedisch Onderzoeksinstituut, Diepenbeek, België).

Contact Hr.prof.dr.W.F.Lems, reumatoloog (wf.lems@vumc.nl)

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties