Interne en externe hemorroïden

Klinische praktijk
Jaap-Peter Schuurman
Peter M.N.Y.H. Go
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2011;155:A3113
Abstract

Toets voor nascholing (verlopen)

Aan dit leerartikel was een toets gekoppeld waarmee je nascholingspunten kon verdienen.

Bekijk de toets

Dames en Heren,

In 1963 schreef Lockhart-Mummery: ‘…nearly every lesion around the anus is liable to be called “piles” by the patient and not infrequently by the referring doctor also.’ [‘…bijna elke afwijking rondom de anus loopt het risico door de patiënt “aambeien” genoemd te worden en niet zelden ook door de verwijzende dokter.’]1 Lockhart-Mummery beschreef hier dat in zijn tijd de interne en de externe hemorroïden vaak als 1 diagnose werd gezien of gemakkelijk met elkaar verward werden. Anno 2011 lijkt dat nog steeds zo te zijn. Het kan moeilijk zijn de oorsprong van de klachten te beoordelen, omdat de anatomie in het anale gebied soms lastig te definiëren is. Omdat zowel interne als externe hemorroïden vaak gezien worden als 1 groep, worden deze aandoeningen in de praktijk ook vaak ten onrechte hetzelfde behandeld, bijvoorbeeld met lidocaïnezalf of zinkoxide zetpillen. Moeilijkheden bij het stellen van de juiste diagnose…

Auteursinformatie

St. Antonius Ziekenhuis, afd. Heelkunde, Nieuwegein.

Drs. J.P. Schuurman, arts-assistent chirurgie; dr. P.M.N.Y.H. Go, chirurg.

Contact dr. P.M.N.Y.H. Go (go@antoniusziekenhuis.nl)

Verantwoording

Belangenconflict: geen gemeld. Financiële ondersteuning: geen gemeld.
Aanvaard op 3 mei 2011

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties

Met belangstelling heb ik de klinische les over interne en externe hemorroïden gelezen  in het NTvG dd. 10 september j.l. van coll. Schuurman en Go. 

Helaas mis ik in hun differentiële diagnose het anuscarcinoom. Ik beschouw dit m.n. in een klinische les als een belangrijke omissie, daar m.i. elke arts in opleiding op de hoogte moet zijn van deze "instinker", als het gaat om de klacht bloedverlies per anum in combinatie met bij onderzoek vastgestelde mogelijke interne dan wel externe hemorroïden. 

Het anuscarcinoom komt natuurlijk veel minder vaak voor dan de wél in de les genoemde poliepen en coloncarcinoom, maar wordt door artsen nogal eens gemist. Bloedverlies per anum kan pas aan hemorroïden worden toegeschreven als niet alleen poliepen en coloncarcinoom zijn uitgesloten (door coloscopie),  maar ook een anuscarcinoom. Dit laatste door adequaat onderzoek, d.w.z. rectaal toucher én endoscopie van het anale kanaal (proctoscopie en coloscopie met retroflexie van de scoop in het rectum).

P.L. Tjepkema, internist n.p.