Hyperplasie van het plaveiselepitheel van de larynx; het belang van classificatie

Van 215 patiënten met hyperplasie van het plaveiselepitheel van het larynxslijmvlies, onderzocht in de periode 1963-1980 (volgperiode van gemiddeld 8,4 jaar), werden 200 opnieuw beoordeeld volgens histopathologische classificatie van Kleinsasser. Bij de onbehandelde patiënten (46,5) werd de kans op maligne ontaarding nagegaan. Dit geschiedde ook bij patiënten met een afwijking in klasse III die waren behandeld (in het algemeen met radiotherapie). Bij 2 van de 35 onbehandelde patiënten uit klasse I (eenvoudige hyperplasie) ontstond een invasief carcinoom. Van de 50 onbehandelde patiënten in klasse II (hyperplasie met atypie) kregen 12 later een larynxcarcinoom. Bij 4 van de 8 niet-behandelde patiënten met carcinoma in situ (klasse III) bleek later een invasief carcinoom te zijn ontstaan. Bij slechts 2 van de 72 wegens een afwijking in klasse III bestraalde patiënten werd lokaal recidief gevonden.

De reproduceerbaarheid van de classificatie voor met name klasse II liet nogal te wensen over. Met objectieve diagnostische methoden kan die reproduceerbaarheid worden verbeterd.