HIV-beroepsrisico van snijdende specialisten en operatiekamermedewerkers in het Sint Lucas Ziekenhuis te Amsterdam

– All instrument and needle accidents, and mucosal exposure to blood involving surgical specialists and operating room personnel were recorded for a seven-month period in a middle-sized Amsterdam hospital, the St. Lucas. Fifty-four accidents were reported, of which 42 were percutaneous wounds and 12, blood splatters in the eyes. The frequency of percutaneous wounds per operation per person ranged from 0 to 0.013. In the same period 3098 patients who had to be operated on were asked to participate in an anonymous study for HIV antibody. One hundred and twenty patients refused participation (3.9). Of the 2978 participating patients seven were seropositive for anti-HIV (0.23). The observed percutaneous accident frequency and HIV prevalence were used in combination with reports from the literature on the risk of infection after a single exposure to HIV infected material, to calculate the HIV professional risk for operating room personnel in this hospital. For general surgeons the risk of infection (based on 500 operations per year) was calculated as 0.0012 for an occupational lifespan of 30 years. For the other specialists and functions the risk was the same or less.

Considering the low risk our conclusion is that screening of preoperative patients is not necessary in this hospital. The observance of general protective measures provides sufficient protection for the professional group examined.

Samenvatting

In een middelgroot ziekenhuis in Amsterdam, het Sint Lucas Ziekenhuis, werden gedurende ruim 7 maanden verwondingen door naalden en instrumenten, en slijmvliesblootstellingen aan bloed bij snijdende specialisten en operatiekamermedewerkers geregistreerd. Er werden 54 accidenten gemeld, waarvan 42 percutane verwondingen en 12 bloedspatten in de ogen. De frequentie van percutane verwondingen per operatie per medewerker liep uiteen van 0,013 tot geen. Aan 3098 operatiepatiënten werd gevraagd mee te doen aan een anoniem onderzoek op antistoffen tegen het humane immunodeficiëntievirus (HIV). Door 120 patiënten (3,9) werd deelname geweigerd. Van de 2978 deelnemende patiënten waren er 7 seropositief voor anti-HIV (0,23). De gevonden prikaccidentenfrequentie en HIV-prevalentie werden in combinatie met literatuurgegevens over het infectierisico na een eenmalige verwonding door met HIV besmet materiaal gebruikt voor de berekening van het HIV-beroepsrisico voor de operatiekamermedewerkers in dit ziekenhuis.

Voor een algemeen chirurg leverde berekening een infectierisico op van 0,0012 per beroepsleven van 30 jaar, uitgaande van 500 operaties per jaar. Voor andere specialismen en functies werd een gelijk of kleiner risico gevonden. Geconcludeerd wordt dat gezien dit lage risico screening van operatiepatiënten op HIV in dit ziekenhuis niet zinvol is. Het in acht nemen van algemene voorzorgsmaatregelen biedt voldoende bescherming voor de onderzochte beroepsgroepen.