Onafhankelijk, multidisciplinair en betrouwbaar

Het 'superior-canal dehiscence'-syndroom

Klinische praktijk
J. Goumans
L.J.J.M. Boumans
J. van der Steen
L. Feenstra
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2005;149:1320-5
Abstract
Abstract
Sluiten
Superior-canal dehiscence syndrome

- Superior-canal dehiscence syndrome (SCDS) was first described in 1998; it manifests as symptoms of dizziness and oscillopsia when a sound or pressure stimulus is given to the ear concerned.

- SCDS is caused by dehiscence of petrosal bone overlying the superior, vertical semicircular canal, creating a ‘third mobile window’ to the labyrinth, in addition to the oval and round windows.

- Characteristic for this syndrome are eye movements with a vertical-torsion direction, evoked by sound stimuli, or pressure changes via the external ear canal and the Valsalva manoeuvre.

- The anomaly of the bony structure is visible on a CT scan.

- With its specific symptoms and characteristics, SCDS is an abnormality of the vestibular system that is relatively easy to diagnose.

- The syndrome may be treated with conservative or surgical means.

Ned Tijdschr Geneeskd 2005;149:1320-5

Samenvatting

- Het ‘superior-canal dehiscence’-syndroom (SCDS) werd voor het eerst beschreven in 1998. Het bestaat uit klachten van (draai)duizeligheid of oscillopsia, die optreden tijdens aanbod van geluid aan of bij drukverandering in het aangedane oor.

- De oorzaak van het SCDS is een dehiscentie van het rotsbeen ter hoogte van het voorste, verticale halfcirkelvormige kanaal, waardoor een derde beweeglijk venster aan het labyrint ontstaat, naast het ovale en het ronde venster.

- Karakteristiek voor dit syndroom zijn oogbewegingen met een verticale-rotatoire richting. Deze kunnen worden opgewekt door een geluidsstimulus of door drukveranderingen opgewekt via de uitwendige gehoorgang of inwendig via de proef en de manoeuvre van Valsalva.

- De afwijking kan worden aangetoond op een CT-scan.

- Het SCDS heeft specifieke symptomen en klinische kenmerken, waardoor het een afwijking is van het evenwichtsorgaan die relatief goed kan worden gediagnosticeerd.

- Het syndroom kan conservatief of chirurgisch worden behandeld.

Ned Tijdschr Geneeskd 2005;149:1320-5

Artikelinformatie
Aanvaard op
In print verschenen in
week 24 2005

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2005;149:1320-5
Vakgebied
KNO
Zenuwstelsel
Auteursinformatie

Erasmus MC, Postbus 2040, 3000 CA Rottterdam.

Afd. Keel-, Neus- en Oorheelkunde: mw.J.Goumans, assistent-geneeskundige (tevens: afd. Neurowetenschappen); hr.dr.L.J.J.M.Boumans (tevens: Medisch Centrum Rijnmond Zuid, locatie Zuider, Rotterdam) en hr.prof.dr.L.Feenstra, kno-artsen.

Afd. Neurowetenschappen: hr.dr.J.van der Steen, neurofysioloog.

Contact mw.J.Goumans (j.goumans@erasmusmc.nl)

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties