Het 'refeeding'-syndroom

The refeeding syndrome may occur during reintroduction of carbohydrates in malnourished patients. This syndrome is characterized by reduced plasma electrolyte levels, hypophosphataemia being most prevalent. The symptoms can vary from minor symptoms to severe neurological or cardiac symptoms.
The pathophysiological mechanism comprises an increase in insulin levels, resulting in shifts of phosphate, potassium and magnesium into the intracellular environment, as well as fluid retention and relative deficiency of vitamin B₁.
There is growing interest in the screening and treatment of patients with malnutrition, due to which the incidence of refeeding syndrome is probably increasing.
Currently, there is no single definition of this syndrome and therefore there is no solid scientific basis for screening and treatment. In this article we describe the rationale for screening and additional laboratory investigations.
A prospective, controlled trial is important to define the clinical relevance of the refeeding syndrome and optimize its treatment.

Conflict of interest and financial support: none declared.

Samenvatting

Bij het herintroduceren van koolhydraten bij ondervoede patiënten kan het 'refeeding'-syndroom optreden. Dit syndroom kenmerkt zich door verlaagde elektrolytenplasmaconcentraties, waarvan hypofosfatemie het vaakst voorkomt. De symptomen kunnen variëren van geringe klachten tot ernstige neurologische of cardiale verschijnselen.
Het pathofysiologische mechanisme bestaat uit stijging van de insulinewaarde en daardoor verschuiving van fosfaat, kalium en magnesium naar het intracellulaire milieu, vochtretentie en een relatief tekort aan vitamine B₁.
Er is groeiende aandacht voor screening en behandeling van patiënten met ondervoeding, waardoor de incidentie van het refeedingsyndroom waarschijnlijk toeneemt.
Op dit moment bestaat er geen eenduidige definitie voor dit ziektebeeld en mede hierdoor ontbreekt een solide wetenschappelijke basis voor de screening en behandeling. In dit artikel beschrijven we de rationale van screening en aanvullend laboratoriumonderzoek.
Prospectief, gecontroleerd onderzoek is van belang om de klinische relevantie van het refeedingsyndroom te definiëren en de behandeling te optimaliseren.