Het omentum majus is vele eeuwen als een mysterieus orgaan beschouwd. Een van de oudste beschrijvingen ervan wordt gevonden in de Odyssee, waarin verhaald wordt van de Phaeaken en de bestraffing van Tityus. Twee gieren boren zich volgens de overlevering in het (grote) net en vreten aan de telkens weer aangroeiende lever. De naam omentum wordt vaak ten onrechte in verband gebracht met het woord ‘omen’. Egyptische priesters zouden bij het balsemen voorspellingen doen uit het omentum, iets dat in de uitgebreide beschrijvingen van het balsemingsproces ter ere van de god Anubis welke bewaard zijn gebleven, nooit naar voren is gekomen.1 Het is waarschijnlijker dat de naam afstamt van het woord operitoneum of epiploon, wat letterlijk ‘het aan de oppervlakte drijvende’ betekent.
Pas de laatste 200 jaar is door nauwkeurige observatie gebleken dat het omentum een functie heeft in de ‘reparatie’ van intra-abdominale afwijkingen. Het heeft een mobiele structuur…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties