Herziening consensus 'Diagnostiek bij het dementiesyndroom'

Dementia is a clinical syndrome and is diagnosed on clinical grounds. Various types can be distinguished: the Alzheimer-type, frontal lobe dementia and subcortical dementia syndromes. Neuropsychological examination can contribute to the clinical diagnosis. Differentiaton from delirium and depression, which may co-exist with dementia, is necessary. Once a dementia syndrome has been diagnosed its cause has to be ascertained. Alzheimer's disease is the most common cause and can often be diagnosed clinically. The clinical suspicion of vascular dementia has to be confirmed by imaging methods. Drug intoxication may cause or contribute to dementia. Blood tests should be performed routinely, but EEG, CT or MRI, SPECT and genetic tests can be carried out on clinical indication. Subsequently the need for care of the patient has to be established, as well as the ability of the carers to meet it. Regular follow-up is necessary. A definite diagnosis can only be made post-mortem when neuropathological examination has been performed. The organisation of diagnosis in the dementia syndrome should preferably take place in specialised multidisciplinary teams.

Samenvatting

Dementie is een klinisch syndroom en wordt op klinische gronden gediagnosticeerd. Er worden verschillende typen onderscheiden: het Alzheimer-type, frontaalkwabdementie en subcorticale dementiesyndromen. Neuropsychologisch onderzoek kan een bijdrage leveren aan de klinische diagnostiek. Differentiatie ten opzichte van delier en depressie, die ook samen met dementie kunnen optreden, is noodzakelijk. Nadat een dementiesyndroom is geconstateerd, moet de oorzaak ervan worden vastgesteld. De ziekte van Alzheimer is de meest voorkomende oorzaak en kan vaak op grond van klinisch onderzoek worden gediagnosticeerd. Het klinische vermoeden van vasculaire dementie moet bevestigd worden met beeldvormend onderzoek. Intoxicatie met geneesmiddelen kan een rol spelen bij het ontstaan van dementie. Laboratoriumonderzoek dient als routine te worden verricht, maar EEG, CT of MRI, ‘single photon emission computed tomography’ (SPECT) en genetisch onderzoek kunnen op indicatie worden uitgevoerd. Vervolgens moet de zorgbehoefte van de patiënt in kaart worden gebracht, evenals de mogelijkheden van de verzorgers om daarin te voorzien. Regelmatige follow-up is geïndiceerd. Een definitieve diagnose kan pas postmortaal worden gesteld als neuropathologisch onderzoek is verricht. De organisatie van de diagnostiek bij het dementiesyndroom dient bij voorkeur plaats te vinden binnen gespecialiseerde, multidisciplinaire teams.