Groeidiagrammen voor lengte, gewicht en 'body mass index' van tweelingen in de peutertijd

To determine the magnitude of the growth retardation in Dutch monozygotic and dizygotic twins during infancy in comparison with the Dutch reference growth charts for general population infants from 1997 and to construct reference growth charts for twins.

Design

Descriptive.

Method

The growth of twins was studied using longitudinal data on over 4000 Dutch twin pairs from birth until 2.5 years of age. The LMS method was used to obtain growth charts for height, weight and body-mass index (BMI) for twin pairs during infancy. Centiles were estimated by the Box-Cox power curve (L), the median curve (M) and the coefficient of variation curve (S).

Results

From birth until the age of half a year, the average height and weight of twin pairs were at about the 10th percentile of the Dutch reference population. One year later this difference had decreased to about the 25th percentile, and when the twin pairs were between 1.5 and 2.5 years of age the difference was further decreased to the 35th percentile. The BMI deviated less from that of the reference population: during the first half a year the BMI of twin pairs was at about the 25th percentile. Subsequently, the BMI improved, but remained slightly below the median of the reference population at the age of about two years. Approximately half (50 for height, 58 for weight) of the growth retardation from birth until 1.5 years was attributable to gestational age. Between 1.5 years and 2.5 years of age, this difference was reduced to one third: 33 for both height and weight. Thus, a substantial part of the growth difference could not be explained by gestational age.

Conclusion

Correcting for gestational age alone is not sufficient to make possible a comparison of the growth of twin pairs with the growth of general population infants. The development of twins can, however, be followed by means of the reference growth charts designed by the authors.

Samenvatting

Doel

Nagaan wat de grootte van de groeiachterstand is voor Nederlandse monozygote en dizygote tweelingen in de peutertijd in vergelijking met de Nederlandse referentiegroeidiagrammen voor de algemene populatie uit 1997 en het maken van referentiegroeidiagrammen voor tweelingen.

Opzet

Descriptief.

Methode

Met behulp van longitudinale data van ruim 4000 Nederlandse tweelingparen van 0 tot 2,5 jaar werd de groei van tweelingen onderzocht. Met de LMS-methode werden groeidiagrammen voor lengte, gewicht en queteletindex (‘body mass index’; BMI) voor tweelingen in de peutertijd gemaakt. Met deze methode werden de referentielijnen afgeleid van de scheefheidscurve (L), de mediaancurve (M) en de variatiecoëfficiëntcurve (S).

Resultaten

Het eerste halfjaar hadden de tweelingen gemiddeld een lengte en gewicht van rond het 10e percentiel ten opzichte van de Nederlandse referentiepopulatie. Een jaar later was dit verhoogd naar rond het 25e percentiel. Op een leeftijd van 1,5-2,5 jaar waren de tweelingen op het 35e percentiel. De BMI week minder af van de referentiepopulatie: het eerste halfjaar was er een achterstand van rond het 25e percentiel, waarna de meting verbeterde naar net onder de mediaan bij een leeftijd van rond de 2 jaar. Ongeveer de helft (50 voor lengte, 58 voor gewicht) van de grootte van de afwijking gedurende de eerste 1,5 jaar was toe te schrijven aan de zwangerschapsduur. Tussen 1,5 en 2,5 jaar was het verschil gereduceerd tot eenderde: 33 voor lengte en gewicht. Een aanzienlijk deel van het groeiverschil werd derhalve niet verklaard door een verschil in zwangerschapsduur.

Conclusie

Een correctie voor vroeggeboorte alleen is niet voldoende om de groei van tweelingen te vergelijken met de groei van kinderen uit de algemene populatie. Met de door de auteurs ontworpen referentiegroeidiagrammen is de ontwikkeling van tweelingen wél te volgen.