Samenvatting
Een 64-jarige vrouw vermeldde in korte tijd grijs gekleurd haar te hebben gekregen. Nadere analyse bracht een alopecia areata aan het licht. Bij uitzondering kent alopecia areata een diffuus beginnende haaruitval. Indien – zoals vaker het geval is bij alopecia areata – voornamelijk de gepigmenteerde haren uitvallen, kunnen personen met een mengsel van gepigmenteerde en niet-gepigmenteerde haren de indruk krijgen dat zij plots grijs geworden zijn. Dit zou ook een verklaring kunnen zijn voor een aantal curieuze vermeldingen in de literatuur.
Artikelinformatie
Aanvaard op
In print verschenen in
week 24 1993
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1993;137:1207-10
Vakgebied
Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG
(Geen onderwerp)
Amsterdam, juni 1993,
Het fenomeen ‘grijs worden in één nacht’ is al veel langer bekend dan Plinck et al. in hun Casuïstische mededeling (1993; 1207-10) schrijven. In de Hagadah, het boek waaruit ieder jaar op de eerste avond van het joodse paasfeest het verhaal wordt verteld over de uittocht van het joodse volk uit Egypte, wordt beschreven dat de geleerde Rabbi Elazar Ben Azarjah, die leefde in de 1e eeuw van de gangbare jaartelling, er op een dag uitzag als een man van 70 jaar (terwijl hij op dat moment niet ouder was dan 18 jaar). De Babylonische talmoed (traktaat Berachot 28a) vertelt ons dat Rabbi Elazar Ben Azarjah werd benoemd tot hoofd van het sanhedrin in plaats van Rabban Gamliël, die na een hooglopend conflict was ontheven van de functie. Rabbi Elazar was op dat moment pas 18 jaar; om de afgezette Rabban Gamliël niet nog meer beschaamd te maken dat hij door zo een jonge man was opgevolgd en om hem niet ongeloofwaardig te laten overkomen bij het volk, geschiedde een wonder: hij werd in één nacht grijs, waardoor hij er als een man van 70 jaar uitzag. Interessant in dit verband is dat, evenals in de door de schrijvers geciteerde bronnen, ook bij Rabbi Elazar het haar in plekken grijs zou zijn geworden.
(Geen onderwerp)
Rotterdam, juli 1993,
Ik dank collegae Erwteman en Evers voor hun reactie op ons artikel. De beschrijving waar zij melding van maken is een extra aanwijzing dat alopecia areata van alle plaatsen en tijden is. Het artikel biedt geen volledig historisch overzicht; wij hebben getracht een wetenschappelijke verklaring te vinden voor een verschijnsel dat sterk tot de volksverbeelding spreekt. Onzes inziens kan er nog veel gezegd worden over dergelijke verschijnselen en over andere opvattingen welke heersen onder de algemene bevolking betreffende haar- en nagelproblemen.