Dames en Heren, en eenieder die zich niet in een van deze hokjes thuis voelt
Sinds circa 2010 is er een sterke toename van het aantal personen dat zich bij de huisarts meldt voor een verwijzing voor een geslachtsverandering (transitie). Bij de meesten gaat het om een duidelijk beeld en is verwijzing eenvoudig. Soms is het echter lastig om genderdysforie te onderkennen en na te gaan welke behandeling gewenst is (zie info). Wij demonstreren dit aan de hand van 3 casussen.
Patiënt A, een 28-jarige vrouw, wendt zich tot haar huisarts vanwege wisselende stemmingen, depressieve gevoelens en vermoeidheid. Ze ervaart vervreemding van anderen en van zichzelf, voelt zich mislukt in het leven en is boos op de wereld. Patiënte is al vaker met dezelfde klachten op het spreekuur geweest. Behandelingen met verschillende antidepressiva hadden niet geholpen. Ze was verwezen naar de eerstelijns-ggz vanwege stemmingsproblemen maar was na 4 sessies gestopt omdat de oefeningen haar uitputten en het bijhouden van een dagboek haar gevoel van falen bevestigde.
Het valt de huisarts op dat de kleding, haardracht en gebaren van patiënte haar een mannelijke uitstraling geven en overweegt de mogelijkheid van genderproblemen. Omdat patiënte hier nooit eerder aan gerefereerd heeft aarzelt ze, maar besluit toch om de problemen bespreekbaar te maken. Zij vraagt patiënte hoe ze zich voelt over het vrouw-zijn, en of ze wel eens van transgenders heeft gehoord. Patiënte reageert hier…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties