Met de dood van Frits van Dam verliest de medische wereld een begaafd, origineel en ondernemend onderzoeker in de psychosociale oncologie, maar ook een onvermoeibare luis in de pels van autoriteiten en een onderzoeker bekend bij het publiek door zijn columns in de Telegraaf en door zijn niet aflatende strijd tegen kwakzalvers en tabaks-maffia.
Na een studie Psychologie werd Frits in 1968 aangesteld bij de Afdeling Klinische Psychologie van de Universiteit van Amsterdam, waar hij later bijzonder hoogleraar zou worden. Zijn wetenschappelijke niche vond hij in het Antoni van Leeuwenhoek (NKI-AVL). Als stafpsycholoog zette Frits vanaf 1973 een Sociaal-Medische Dienst op, bemand door sociaal verpleegkundigen en maatschappelijk werkers. Hij zag dat veruit de meeste kankerpatiënten geen psychotherapie nodig hadden en dat inzicht heeft zich bewezen, want dit “stepped-care” model van psychosociale zorg is elders veel geadopteerd.
Zijn onderzoek richtte zich op evidente klinische problemen, pijnbestrijding, kwaliteit van leven, spraak- en reukproblemen na keelchirurgie, en…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties