Follow-up na melanoomverwijdering uitgebreider dan aanbevolen in de consensus, ter geruststelling van de patiënt

To determine to what extent the follow-up after resection of melanoma in practice corresponds to the relevant guidelines in the first revised version of the consensus ‘Melanoma of the skin’.

Design

Descriptive, retrospective.

Method

For 67 patients, who had a melanoma resected in September 1993-April 1995 in the Academic Hospital, Vrije Universiteit, Amsterdam, the Netherlands, data were collected in May-August 1997 on the first two years of follow-up from the medical records (n = 42) and through communication in writing with the referring physicians and the physicians involved in the follow-up in other hospitals in the Netherlands (n = 25). The frequency of physical examination and routine diagnostics by the doctor was evaluated. To gain insight into the reasons why in some cases the guidelines were not followed, we set up an inquiry among the 20 doctors involved in the follow-up in August 1998.

Results

The mean frequency of outpatient visits and physical examinations was 3-4 times per year, practically consistent with the guideline. Routine blood testing was performed in 17 patients (25) and diagnostic imaging (X-ray or CT scan of the chest, ultrasonography of the liver) in 51 patients (76) in deviation from the guideline. Non-compliance with the guideline could not be explained by unfamiliarity with the consensus, disagreement with the contents or existence of local protocols. Extra diagnostics were mostly meant to reassure patients. No metastases or recurrences were encountered during routine follow-up examinations, but some were found (in 8 patients) at interim visits to the outpatient clinic.

Conclusion

The national guidelines regarding diagnostic tests in the follow-up of melanoma patients are insufficiently followed. Because redundant routine diagnostics probably have more disadvantages than benefits, a more active implementation of (future) guidelines appears necessary.

Samenvatting

Doel

Nagaan in hoeverre de follow-up na melanoomverwijdering in de praktijk overeenkomt met de richtlijnen hiervoor in de eerste herziening van de consensus ‘Melanoom van de huid’.

Opzet

Descriptief, retrospectief.

Methode

Bij 67 patiënten bij wie in september 1993-april 1995 een melanoom werd verwijderd in het Academisch Ziekenhuis Vrije Universiteit werden in mei-augustus 1997 gegevens over de eerste 2 jaar follow-up verzameld uit de statussen (n = 42) of via schriftelijke communicatie met de verwijzende en controlerende artsen in andere ziekenhuizen in Nederland (n = 25). De gegevens betroffen de frequentie en de inhoud van routinematige controles door de arts. De 20 artsen die de nacontroles uitvoerden, werden in augustus 1998 met een schriftelijke enquête gevraagd naar de redenen om van de richtlijn af te wijken.

Resultaten

De gemiddelde frequentie van poliklinische controles (lichamelijk onderzoek) was 3-4 maal per jaar; dit kwam vrijwel overeen met de richtlijn. Routinematig werd bij 17 patiënten (25) bloedonderzoek verricht en bij 51 patiënten (76) beeldvormende diagnostiek (röntgenfoto of CT-scan van de thorax, echografie van de lever), in afwijking van de richtlijn. Het niet volgen van de richtlijn kon niet verklaard worden door onbekendheid ermee, het oneens zijn met de inhoud ervan of het bestaan van lokale protocollen. Aanvullende diagnostiek werd vooral gedaan om patiënten gerust te stellen. Tijdens routinecontroles werden geen metastasen en recidieven gevonden, maar bij tussentijdse polikliniekbezoeken wel (bij 8 patiënten).

Conclusie

Het deel van de consensustekst over diagnostiek in de follow-up bij melanoompatiënten werd vaak niet opgevolgd. Omdat overbodige routinediagnostiek waarschijnlijk meer nadelen dan voordelen heeft, lijkt een actievere implementatie van (toekomstige) richtlijnen nodig.