Fecale incontinentie bij zelfstandig wonende ouderen: onderzoeksresultaten naar vóórkomen, hulpvraaggedrag, psychosociale aspecten en behandeling

To gain insight into the prevalence of faecal incontinence, looking for medical attention, treatment and the impact of faecal incontinence on the quality of life in community-residing men and women of 60 years and over.

Design

Enquiry and interview.

Method

A questionnaire about the incidence of faecal incontinence and the request for help from the family doctor was mailed in 2000 to persons aged 60 and older listed in seven general practices in and round Nijmegen. In an interview with persons with faecal incontinence questions were asked about the need for assistance and the psychosocial consequences of the incontinence.

Results

Of the 3887 questionnaires mailed, 3345 were available for analysis, from 1536 males and 1809 females. The prevalence of faecal incontinence was 6. The male-female distribution was equal and a rise in prevalence was seen with advancing age. One-third of the population discussed the incontinence with their physician, more women (58) than men (42). The faecal incontinence had hardly any impact on daily or social activities but the subjects did feel anxiety, shame or frustration. Treatment, if given (14/17), consisted of a prescription for diapers (n = 2) or of referral to an internist for examination of the intestines (n = 4).

Conclusion

Faecal incontinence occurred in 6 of persons aged 60 or older living independently. Explicit looking for medical attention was not common. There were hardly any male-female differences. The most impact on the quality of life concerned the emotional wellbeing. Treatment had a little effect.

Samenvatting

Doel

Inzicht krijgen in het vóórkomen van fecale incontinentie naar leeftijd en geslacht, in de hulpvraag, de geboden behandeling en de invloed op de kwaliteit van leven onder zelfstandig wonende personen van 60 jaar en ouder.

Opzet

Enquête en interview.

Methode

Een lijst met vragen over het vóórkomen van fecale incontinentie en het vragen van hulp aan de huisarts werd in 2000 gestuurd naar personen van 60 jaar en ouder, die stonden ingeschreven bij 7 huisartspraktijken in en rond Nijmegen. In een interview met personen met fecale incontinentie werd verder gevraagd naar de hulpvraag en naar psychosociale gevolgen van de incontinentie.

Resultaten

Van de 3887 verstuurde enquêteformulieren waren er 3345 beschikbaar voor analyse, afkomstig van 1536 mannen en 1809 vrouwen. Fecale incontinentie kwam voor bij 204 personen (6), even vaak bij mannen als bij vrouwen en vaker bij toenemende leeftijd. Eenderde van de respondenten had hulp gezocht voor de klachten (67/204; 33), meer vrouwen (58) dan mannen (42). Van de 31 geïnterviewden, 18 mannen en 13 vrouwen, gemiddeld 71 jaar, hadden 12 expliciet hulp aan de huisarts gevraagd. De dagelijkse en sociale activiteiten werden nauwelijks beïnvloed door de incontinentie, maar wel voelden de geïnterviewden angst, schaamte of frustratie. Indien een behandeling gegeven werd (14/17), bestond deze uit het voorschrijven van opvangmaterialen (n = 2) of verwijzing naar een internist voor darmonderzoek (n = 4).

Conclusie

Fecale incontinentie kwam voor bij 6 van zelfstandig wonende personen van 60 jaar of ouder. De meesten hadden niet expliciet hulp gevraagd aan de huisarts. Er waren nauwelijks man-vrouwverschillen. De invloed op de kwaliteit van leven betrof vooral het emotionele welzijn. Therapie had in geringe mate effect.