Samenvatting
- Cariës en parodontale afwijkingen, de belangrijkste mondziekten, moeten worden beschouwd als chronische ‘gedragsziekten’ met een lange, gefaseerde ontwikkeling. Voor elke fase zijn verschillende behandelingen mogelijk.
- Het resultaat hiervan wordt niet alleen bepaald door de kwaliteit van de behandeling, maar ook door de gebitsverzorging van de patiënt zelf.
- Niet alleen de visie van mondzorgprofessionals, maar ook de subjectieve beleving van de patiënt bepaalt wat optimale mondgezondheid is.
- In 2012 constateerde de Gezondheidsraad dat het noodzakelijk is de mondzorgverlening te versterken met evidencebased richtlijnen. In reactie hierop werd het Kennisinstituut Mondzorg (KiMo) opgericht, dat klinische richtlijnen voor de mondzorg gaat ontwikkelen.
- Voorafgaand aan de richtlijnontwikkeling dient de diversiteit van de mondzorg in kaart te worden gebracht. Dit zal het veld helpen om de hieruit ontwikkelde richtlijnen te accepteren.
- Van nieuwe behandelingen moet langdurig succes zijn aangetoond voordat tot implementatie kan worden overgegaan.
- Voor wetenschappelijk onderzoek in de mondzorg is een specifiek financieringsprogramma noodzakelijk.
Artikelinformatie
Aanvaard op
In print verschenen in
week 18 2015
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2015;159:A7997
Vakgebied
Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG
Reacties