Enkele complicaties van spanningsvrije midurethrale tapes voor de behandeling van stressincontinentie bij vrouwen

- Complications occurred in two women of 45 and 54 years of age who were treated with tension-free midurethral sling procedures. The first woman was treated with transobturator tape due to stress incontinence and an overactive bladder. The procedure resulted in a worsening of the overactive bladder. The second woman was treated with tension-free vaginal tape (TVT) due to stress incontinence and subsequently suffered from pain on urinating. In the first patient, the tape was found to be too tight and following adjustment of the tape tension, the overactive bladder symptoms and the stress incontinence disappeared. The second woman experienced bladder erosion on the right side. After removal of the tape, the symptoms disappeared but the stress incontinence returned.

During the last few years, the surgical treatment of stress urinary incontinence has shifted towards the positioning of tension-free tapes. Because this minimally invasive technique is fairly simple to perform, the number of anti-incontinence surgical procedures has increased threefold in the last 4 years in the Netherlands. The literature states high success rates and low complication percentages. However, in everyday practice, these results cannot always be achieved. Doctors should therefore show caution when selecting patients for tension-free midurethral tape procedures. Furthermore, patient information should clearly indicate the actual results. Initial treatment for stress incontinence should consist of intensive pelvic floor muscle training.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2007;151:1361-6

Samenvatting

Bij 2 vrouwen van 45 en 54 jaar die waren behandeld met een spanningsvrije midurethrale tape, deden zich complicaties voor. De eerste was behandeld met een transobturatortape vanwege stressincontinentie met tevens een overactieve blaas, de tweede met een ‘tension-free vaginal tape’ (TVT) vanwege stressincontinentie. De complicaties waren respectievelijk verergering van de overactieve blaas en pijn bij de mictie. Bij de eerste patiënte bleek het bandje te strak gespannen te zijn. Het werd gekliefd en de klachten verdwenen, ook die van stressincontinentie. Bij de tweede patiënte was er blaaserosie aan de rechter zijde. Nadat het bandje was verwijderd, verdwenen de klachten, maar de stressincontinentie kwam terug.

Sinds enkele jaren bestaat de operatieve behandeling van stressincontinentie meer en meer uit het plaatsen van een spanningsvrije tape. Vanwege de minimaal invasieve techniek die relatief eenvoudig is, is het aantal operaties voor stressincontinentie in 4 jaar tijd verdrievoudigd. De literatuur claimt hoge succespercentages en lage complicatiecijfers, maar deze situatie kan in de dagelijkse praktijk niet altijd bereikt worden. Artsen moeten daarom voorzichtig zijn met het selecteren van patiënten voor het plaatsen van een spanningsvrije midurethrale tape en in de patiëntenvoorlichting moeten reële resultaten worden vermeld. Als eerste behandeling bij stressincontinentie geldt intensieve bekkenbodemfysiotherapie.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2007;151:1361-6