Endovasculaire stent ter behandeling van resterende pulmonalistakstenose bij patiënten geopereerd wegens aangeboren hartafwijking; eerste ervaringen

Evaluation of the preliminary results of stent implantation as a new technique of intervention cardiology to treat (residual) stenosis of pulmonary arteries in congenital heart disease.

Design

Descriptive.

Setting

Children's Heart Centre, University Hospital Nijmegen, the Netherlands.

Methods

Data about physical condition, heart catheterizationangiography and lung perfusion scan were collected. Special attention was paid to the lung perfusion scan as a potential parameter of evaluation.

Results

The physical condition was not a useful parameter to judge the result of the pulmonary intravascular stenting, due to a simultaneously present important pulmonary valve insufficiency in most cases. Angiography showed a good result immediately after the procedure in all cases, except in one with kinking of the stent. The increase of lung perfusion could be confirmed by lung scintigraphy in most cases. The relative perfusion of the affected lung increased from 22.7 (SD: 10.8) to 38.6 (12.3) (p ≤ 0.001).

Conclusion

Percutaneous implantation of endovascular stents in pulmonary artery branch stenosis is a welcome alternative to (reconstructive) cardiac surgery. Objective quantification of this stenting by lung perfusion scintigraphy, a technique without patient discomfort, is possible.

Samenvatting

Doel

Evaluatie van de eerste resultaten van het implanteren van endovasculaire stents voor de behandeling van (rest)stenosen in de pulmonalistakken bij patiënten met aangeboren hartafwijkingen.

Plaats

Kinderhartcentrum, Academisch Ziekenhuis, Nijmegen.

Opzet

Descriptief evaluatieonderzoek.

Methode

Bij 9 patiënten van gemiddeld 16 jaar oud (uitersten: 5-24) werden gegevens over lichamelijke toestand, hartcatheterisatieangiografie en longperfusiescan verzameld vóór en na stent-implantatie, waarbij met name aandacht werd besteed aan de longperfusiescan als graadmeter.

Resultaten

Een patiënt overleed 4 maanden na de ingreep, waarschijnlijk aan een ritmestoornis. Het bleek dat het resultaat van een intravasculaire stent niet goed te meten was aan de hand van verbetering van de algemene toestand van de patiënt, daar vaak ook een duidelijke pulmonalisklepinsufficiëntie als beperkende factor aanwezig was. Angiografisch was het resultaat steeds goed (behalve in een geval met een knik in de stent), en meestal was het goed te objectiveren op de longperfusiescan: de relatieve perfusie (als percentage van de totale perfusie) van de aangedane long nam toe van 22,7 (SD: 10,8) tot 38,6 (12,3) (p ≤ 0,001).

Conclusie

Percutane implantatie van een endovasculaire stent in de pulmonalistakken is een goed alternatief, wanneer reconstructieve hartchirurgie moeilijk of onmogelijk is. Voor de evaluatie is longperfusiescintigrafie een weinig belastende en objectieve graadmeter.