Eerste week

Trots loop ik in mijn witte jas door het ziekenhuis. Het is de eerste keer dat ik hier ben als dokter. Hoe zal het mij vergaan in mijn eerste week als arts-assistent chirurgie? Bij de overdracht wordt een andere nieuwe arts-assistent voorgesteld als de nieuwe collega. Een van de assistenten wijst de chirurg erop dat ik vandaag ook begin als arts-assistent. ‘Ja, maar jij loopt hier al zo lang rond, wij kennen jou toch allang’. Ik vind het fijn dat ik iedereen al ken, dat scheelt een heleboel in de eerste week.

Na de overdracht loop ik naar de afdeling gastro-enterologie/oncologie. Het is even wennen, nu ben ik degene die de vragen van de patiënten en de verpleegkundigen moet beantwoorden. Er loopt vandaag wel een chirurg mee met de visite maar ik doe het woord. Ik lees snel in de status wat de patiënt heeft voordat we bij het desbetreffende bed komen. ‘Dag, ik ben dokter Wolters, de zaalarts. Hoe gaat het met u vandaag?’ Ik hoop dat de patiënt niet ziet dat dit mijn eerste dag is. Af en toe kijk ik even snel naar de chirurg om te kijken of ik niets gemist heb. Hij knikt goedkeurend en we gaan weer verder naar de volgende patiënt.

Na de visite moeten er altijd nog een heleboel dingen geregeld worden. De chirurg gaat naar OK of naar de poli. Ik blijf op de afdeling om de lopende zaken te regelen. De eerste dagen bel ik geregeld een van de ouderejaars assistenten op met een heleboel vragen. Gelukkig zijn ze altijd bereid om me te helpen. Ik merk dat ik meer weet naarmate de week vordert, maar dat er ook steeds meer vragen komen.

Mijn eerste week vind ik redelijk zwaar. Ik moet echt wennen aan de grote verantwoordelijkheid die ik ineens krijg. In het begin ben ik bang belangrijke dingen over het hoofd te zien. Bij elk recept dat ik teken denk ik drie keer na of het wel kan bij deze patiënt. Het farmacotherapeutisch kompas op mijn computer staat voortdurend open. Tijdens mijn coschappen dacht ik thuis bijna nooit meer aan patiënten, ik kon het altijd goed van me afzetten. Nu loop ik ‘s avonds in mijn hoofd de hele afdeling nog een keer langs en ben ik alweer bezig met alle dingen die ik morgen moet regelen. Ook denk ik aan die ene patiënt op de afdeling met wie het zo slecht gaat. Zou hij er morgen nog zijn?

Al met al is het een drukke, spannende en leerzame week. Een sprong in het diepe, met ups en downs, blije en boze patiënten, goed- en slechtnieuwsgesprekken, maar met een veilige landing aan het eind. De patiënten en de dokter hebben de week overleefd. Op naar de volgende.