artikel
Casus
Een 49-jarige vrouw had sinds 1 jaar pijn in de rechter enkel en de rechter achtervoet, zonder voorafgaand trauma. De pijn was belastingsafhankelijk en trad ook ’s nachts op. Bij lichamelijk onderzoek werd een gezwollen en pijnlijke achillespees gezien; de beweeglijkheid in enkel en onderste spronggewricht was niet-afwijkend, maar wel eindstandig pijnlijk. Een röntgenopname toonde geen ossale afwijkingen (figuur a). Op basis van de diagnose ‘chronische achillestendinopathie’ werd gestart met 6 weken immobilisatie. Wegens recidiveren van de klachten werd MRI verricht, die een verhoogd signaal van de talus toonde, passend bij de radiologische diagnose ‘bone marrow edema syndrome’ (BMES) (figuur b). Omdat aan voorbijgaande osteoporose (‘transient osteoporosis’) werd gedacht als oorzaak van het BMES, werd voor 6 weken alendroninezuur 70 mg per week voorgeschreven en 3 maanden beschermd lopen met een voetorthese. De afwijkingen herstelden vrijwel volledig (figuur c). Patiënte had, behoudens enige irritatie aan de achillespees na langer dan 1 h lopen, geen pijn meer. De differentiaaldiagnose bij BMES bevat naast voorbijgaande osteoporose een stressfractuur, osteoartrose, osteonecrose en het complex regionaal pijnsyndroom. De diagnose ‘voorbijgaande osteoporose’ kan pas achteraf gesteld worden, wanneer de kliniek en de MRI-beelden volledig hersteld zijn. De aandoening komt meestal voor in de heup en is per definitie zelflimiterend. Aanvankelijk wordt vaak ten onrechte de diagnose ‘osteonecrose’ gesteld; hoewel sommigen voorbijgaande osteoporose als een specifieke vorm van osteonecrose beschouwen.
Diagnose
Voorbijgaande osteoporose (‘transient osteoporosis’) van de talus.
Reacties