Onafhankelijk, multidisciplinair en betrouwbaar

Een tiener met braken, algehele malaise en gewichtsverlies

Klinische praktijk
M.E.J. Bongers
R. Visser
W. van Vliet
J.P.M. Wielders
P.H.G. Hogeman
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2004;148:437-40
Abstract
Abstract
Sluiten
A teenager presenting with vomiting, general malaise and weight loss.

- A 16-year-old girl had symptoms of vomiting, malaise and weight loss for two months. Blood tests revealed an elevated activity of liver enzymes and hyperthyroidism. Although the patient at first denied the possibility of pregnancy, a pregnancy was subsequently confirmed. Hyperemesis gravidarum was diagnosed based on the combination of the clinical symptoms, pregnancy and increased serum human chorionic gonadotrophin and oestradiol. Hyperemesis gravidarum also explained the demonstrated biochemical hyperthyroidism and elevated liver enzyme levels. Rapid alleviation of all the clinical symptoms was seen after termination of this unwanted pregnancy. Although vomiting, malaise and weight loss in children can have many different causes, in girls at a sexually mature age a pregnancy with possible hyperemesis gravidarum should certainly also be considered and a gynaecological examination performed.

Samenvatting

Een 16-jarig meisje had sinds 2 maanden klachten van braken, malaise en gewichtsverlies. Bloedonderzoek liet een verhoogde activiteit van de leverenzymen en hyperthyreoïdie zien. Hoewel bij de anamnese door patiënte in eerste instantie de mogelijkheid van een zwangerschap was ontkend, werd toch een zwangerschap aangetoond. Op basis van de symptomen in combinatie met de zwangerschap werd de diagnose ‘hyperemesis gravidarum’ gesteld, met hierbij passende verhoogde serumconcentraties humaan choriongonadotrofine en oestradiol. Hyperemesis gravidarum verklaarde ook de aangetoonde biochemische hyperthyreoïdie en verhoogde leverenzymactiviteit. Afbreking van de ongewenste zwangerschap leidde tot vlot herstel van het klinisch beeld. Hoewel braken, malaise en gewichtsverlies bij kinderen tal van oorzaken kunnen hebben, moet men bij meisjes in de geslachtsrijpe leeftijd zeker ook een zwangerschap overwegen, eventueel met hyperemesis gravidarum, en gynaecologisch onderzoek verrichten.

Artikelinformatie
Aanvaard op
In print verschenen in
week 9 2004

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2004;148:437-40
Vakgebied
Verloskunde/gynaecologie
Interne vakken
Kindergeneeskunde
Auteursinformatie

Meander Medisch Centrum, locatie St. Elisabeth, Ringweg Randenbroek 110, 3816 CP Amersfoort.

Afd. Kindergeneeskunde: mw.M.E.J.Bongers en hr.R.Visser (thans: Nagasaki University Graduate School of Biomedical Sciences, Department of Human Genetics, Nagasaki, Japan), assistent-geneeskundigen; hr.dr.P.H.G.Hogeman, kinderarts.

Afd. Gynaecologie: hr.W.van Vliet, gynaecoloog.

Afd. Klinische Chemie: hr.dr.J.P.M.Wielders, klinisch chemicus.

(p.hogeman@meandermc.nl).

Contact hr.dr.P.H.G.Hogeman (p.hogeman@meandermc.nl)

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties

Groningen, maart 2004,

Collega's Bongers et al. vermelden in hun artikel (2004:437-40) de geschiedenis van een jonge vrouw met braken en gewichtsverlies. Na uitgebreid onderzoek wordt tenslotte echografisch een onverwachte graviditeit van ongeveer 10 weken waargenomen. Mijn hooggeleerde opleider hamerde er indertijd op dat bij iedere patiënt met buikklachten rectaal en vaginaal onderzoek dienden plaats te vinden. Door onvolledig lichamelijk onderzoek is een zwangerschap gemist.

W.F. Bijkaart

Groningen, maart 2004,

Collega Bijkaart geeft aan dat een rectaal en vaginaal toucher bij iedere patiënt met buikpijnklachten verricht dienen te worden en stelt dat door onvolledig lichamelijk onderzoek een zwangerschap is gemist. Wij zijn het met Bijkaart eens dat bij elk abdominaal onderzoek een rectaal en vaginaal toucher overwogen dient te worden. In onze ogen is bij kinderen echter enige terughoudendheid op haar plaats. Om die reden is bij onze casus ervoor gekozen om dit niet te doen, ook omdat direct na presentatie echografie van de buik werd verricht vanwege de differentiaaldiagnose. Bij het vermoeden van een zwangerschap op basis van lichamelijk onderzoek zou overigens ook deze echografie absoluut geïndiceerd zijn om een zwangerschap met zekerheid vast te kunnen stellen. Zo hebben wij op minder belastende en elegantere wijze de juiste diagnose kunnen stellen.

M.E.J. Bongers
P.H.G. Hogeman
W. van Vliet
J.P.M. Wielders