Een patiënt met jarenlang niet onderkende mucocutane leishmaniasis

- A man from Surinam presented at the Department of Internal Medicine with a perforated septum and progressive collapse of the nose. This condition had existed for 22 years, though earlier analysis had not revealed the cause. Microscopic analysis showed a granulomatous inflammatory reaction, with cultures revealing of Leishmania. The diagnosis was mucocutaneous leishmaniasis and PCR indicated Leishmania braziliensis complex. The patient was treated for mucocutaneous leishmaniasis by a 28-day course of intravenous sodium-stibogluconate therapy. Initially, treatment was stopped briefly due to neurotoxicity, but was recommenced and successfully completed. After treatment the infection parameters returned to normal and the patient was referred for reconstructive nasal surgery. Due to a low parasitic load mucocutaneous leishmaniasis can be difficult to detect, especially in chronic cases. However, the use of molecular techniques has improved both the sensitivity and specificity of detection. The ability to distinguish between different species and sub-species is of prognostic and therapeutic relevance.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2006;150:2715-9

Samenvatting

Een Surinaamse man presenteerde zich op de polikliniek Inwendige Geneeskunde met een sedert 22 jaar bestaande neusseptumperforatie en inzakken van de neusrug. Bij eerder onderzoek was geen diagnose gesteld. Microscopisch onderzoek van een neusseptumbiopt toonde een granulomateuze ontstekingsreactie en bij kweken werd Leishmania gevonden. De diagnose ‘mucocutane leishmaniasis’ werd gesteld. Met behulp van een PCR werd Leishmania braziliensis-complex aangetoond. De patiënt werd 28 dagen behandeld met intraveneus natriumstibogluconaat. Vanwege neurotoxiciteit moest de behandeling kortdurend worden onderbroken, maar deze kon daarna succesvol worden afgemaakt. Na de behandeling waren de infectieparameters genormaliseerd en patiënt werd aangemeld voor een neusseptumcorrectie. De diagnose ‘mucocutane leishmaniasis’ is vaak moeilijk te stellen, vooral bij patiënten met chronische ziekte waarbij de parasietenhoeveelheid gering is. Moleculaire technieken hebben een hogere sensitiviteit en specificiteit dan conventionele technieken en vereenvoudigen daarmee de detectie en de (sub)speciesidentificatie. Dit onderscheid is van prognostisch en therapeutisch belang.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2006;150:2715-9

Artikelinformatie

Aanvaard op

18 mei 2006

9 december 2006

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2006;150:2715-9

Vakgebied

Dermatologie

Interne vakken

Microbiologie

Auteursinformatie

Erasmus MC, Rotterdam.

Afd. Inwendige Geneeskunde: mw.N.M.Rabelink, assistent-geneeskundige (thans: VU Medisch Centrum, afd. Endocrinologie, Postbus 7057, 1007 MB Amsterdam); mw.P.van Biezen, internist.

Afd. Medische Microbiologie en Infectieziekten: hr.J.E.M.de Steenwinkel, arts-onderzoeker.

Afd. Inwendige Geneeskunde, sectie Infectieziekten: mw.dr.I.C.Gyssens, internist-infectioloog (tevens: afd. Medische Microbiologie en Infectieziekten).

Contact Afd. Inwendige Geneeskunde, sectie Klinische Immunologie: hr.dr.P.L.A.van Daele, internist-klinisch immunoloog