artikel
Casus
Een 5-jarig meisje met een blanco medische voorgeschiedenis werd op de spoedpoli Kindergeneeskunde gezien vanwege een progressief pijnlijke, rode huid bij impetigo vulgaris die sinds 1 dag bestond. Zij werd hiervoor behandeld met een crème met fusidinezuur. Bij lichamelijk onderzoek zagen wij een alert kind zonder koorts. In het gelaat had zij enkele ingedroogde huidafwijkingen passend bij impetigo vulgaris; deze waren omgeven door erythemateuze gebieden (figuur a en b). Op de thorax waren erythemateuze gebieden met confluerende papels zichtbaar, met name dorsaal en axillair. De orale en genitale mucosa waren niet-afwijkend. Het aangedane huidoppervlak was extreem pijnlijk bij aanraking. Gedurende de opname op de afdeling Kindergeneeskunde nam de erytrodermie toe ter plaatse van de thorax en de bovenste ledematen. Daarbij ontstonden blaren en exfoliatieve afwijkingen aan de huid. Aangezien de erytrodermie optrad bij impetigo vulgaris dachten wij aan de prodromale fase van ‘staphylococcal scalded skin syndrome’ (SSSS). Patiënte werd vervolgens behandeld met flucloxacilline; verder kreeg zij adequate pijnstilling en vochttoediening. Er volgde een ongecompliceerd beloop en na 9 dagen kon zij worden ontslagen. SSSS komt het meest voor bij zuigelingen en kinderen tot de leeftijd van 5 jaar. De oppervlakkige blaarvorming in het stratum granulosum van de epidermis wordt veroorzaakt door exfoliatieve toxines die geproduceerd worden door Staphylococcus aureus. De diagnose wordt gesteld op basis van het klinisch beeld, aangevuld met kweken van de neus, keel en huid en histopathologisch onderzoek van huidbiopten. Eventueel kan een Tzanck-test worden uitgevoerd. Behandeling geschiedt intraveneus met een penicillinaseresistent smalspectrumpenicilline, bijvoorbeeld flucloxacilline. De mortaliteit is 2-3%, maar dit percentage is hoger voor zuigelingen. Bij adequate behandeling is er meestal een ongecompliceerd beloop zonder littekenvorming.
Diagnose
‘Staphylococcal scalded skin syndrome’.
Reacties