Een HIV-patiënt die diagnostiek en behandeling afwijst

Klinische praktijk
C.G. Kooiman
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1992;136:449-51

‘Nicht Kunst und Wissenschaft allein,

Geduld will bei dem Werke sein!‘ Goethe (aangehaald door Freud)1

Dames en Heren,

Sinds het ontstaan van de AIDS-epidemie in 1981 is relatief veel vooruitgang geboekt bij de diagnostiek en de behandeling van de HIV-infectie. Men heeft recentelijk behandelrichtlijnen kunnen formuleren om de progressie van de ziekte te vertragen en om complicaties te voorkomen.2-4 Voor veel patiënten kan de ontwikkeling in onderzoek en praktijk begrijpelijkerwijs niet snel genoeg gaan, en zij oefenen een krachtige druk uit om ongeacht de selectiecriteria in aanmerking te kunnen komen voor experimentele behandelingen, hetgeen de voortgang van het wetenschappelijk onderzoek bemoeilijkt.5

In de praktijk worden wij echter ook geconfronteerd met patiënten die beschikbare diagnostiek of behandeling op soms schijnbaar onlogische gronden afwijzen. Blumenfield et al. vonden dat van AIDS-patiënten een groter percentage diagnostiek of behandeling weigert dan van een, overigens niet representatieve, controlegroep van leukemiepatiënten.6 De…

Auteursinformatie

Academisch Ziekenhuis, polikliniek Psychiatrie, Postbus 9600, 2300 RC Leiden.

C.G.Kooiman, psychiater.

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties